长沙入楚深,洞庭值秋晚。
人随鸿雁少,江共蒹(jiān)葭(jiā)远。
历历余所经,悠悠子当返。
孤游怀耿(gěng)介,旅宿梦婉娩。
风土稍殊音,鱼虾日异饭。
亲交俱在此,谁与同息偃(yǎn)。
长沙在楚地的深部,洞庭湖这时正是深秋。
断鸿零雁随着归人的南行愈来愈少,江边的芦苇却长得茂密邈远。
你所走的这条路,记得清清楚楚都是我经过的,路途已经很远了,你也该回来了。
你孤游远行省亲,为人正直,希望你路途平安,睡的香甜。
随着南去的路远去,风土、方言方音、饭食也越来越不同了,吃的鱼虾越来越多。
你的亲友都在河南,到长沙后同谁在一起生活呢。
李正字:名础,官秘书省正字。贞元十九年进士,元和初为秘书省正字。长沙入楚深:长沙在楚地的深部。洞庭:洞庭湖。值:当。
鸿雁少:相传北雁南飞至衡山回雁峰止。再往南去的人少了,鸿雁也少了。蒹葭:芦苇。
历历:清清楚楚。悠悠:路途遥远貌。
耿介:耿直。婉娩:依恋之情。
稍:渐渐。日异饭:饭食也变样了。
亲交:亲友,亲人。息偃:休息。
五湖千万里,况复五湖西。渔浦南陵郭,人家春谷谿.
欲归江淼淼,未到草萋萋。忆想兰陵镇,可宜猿更啼。
宛洛有风尘,君行多苦辛。四愁连汉水,百口寄随人。
槐色阴清昼,杨花惹暮春。朝端肯相送,天子绣衣臣。
补吏承人乏,安贫得士常。半纶朝受命,数舍宿舂粮。
楚地元三户,驺奴亦一囊。空裁宣德颂,何路奏明光。
生平少年日,分手易前期。及尔同衰暮,非复别离时。
勿言一樽酒,明日难重持。梦中不识路,何以慰相思。
判袂四十日,望君君不来。
过门先问讯,立马屡徘徊。
正坐牵归梦,无缘把别杯。
鹤山果西去,会面更悠哉。
杨柳青青杏发花,年光误客转思家。不知湖上菱歌女,几个春舟在若耶。
禅客无心杖锡还,沃(wò)洲深处草堂闲。
身随敝屦(jù)经残雪,手绽寒衣入旧山。
独向青溪依树下,空留白日在人间。
那堪别后长相忆,云木苍苍但闭关。
禅客无心拄杖归去,沃州深山草堂闲居。
身随鞋走脚踏残雪,手补寒衣入住旧屋。
青溪树边一人独依,人间白日空照寰宇。
友人不堪别后相忆,禅客只管修道山水。
沃州:山名,在浙江新昌县东。相传晋高僧支遁曾隐居于此。
闭关:闭门谢客。佛教中,信徒在一定期限内(一般为七日)闭居一室,止妄修道;亦称闭关。
丹丘羽人轻玉食,采茶饮之生羽翼。名藏仙府世空知,
骨化云宫人不识。云山童子调金铛,楚人茶经虚得名。
霜天半夜芳草折,烂漫缃花啜又生。赏君此茶祛我疾,
使人胸中荡忧栗。日上香炉情未毕,醉踏虎溪云,
高歌送君出。
萧萧鸣夜角,驱马背城濠。雨后寒流急,秋来朔吹高。
三山期望海,八月欲观涛。几日西陵路,应逢谢法曹。