南陆清和始,北堂燕喜初。会成青鸟信,恩重紫鸾书。
五马何妨远,三鳣自不虚。盈阶多宝树,雨露更何如。
翩翩五马赴三齐,千骑东方惬望霓。明允几年推法从,循良此日待蒸黎。
白云司里怀同舍,红药樽前恋解携。郡国于时需异等,玺书应拟自天题。
渺渺瑶京帝所都,霓裳故部尚存无?九龙欲窃天公位,四象全翻太极图。
此劫本来关运会,诸仙平日太嬉娱。可哀休唱人间曲,颠倒先将斗柄扶。
南园一片娟娟月,曾照诗人更美人。穷海未应人物尽,中天还见月华新。
百年耆旧谁高咏?万劫光明此法轮。应有珊珊环佩影,夜归来吊柳梢春。
一别异生死,三年能几时。
埋玉不可见,拱木徒兴悲。
通老奉香火,坐阅岁月移。
圆颇点飞霜,夷旷真吾师。
晚岁逼豺狼,漂摇去乡土。
囊橐罄留储,釜甑恒若窳。
开畦种蔬菜,拨借荷地主。
晨兴率童稚,树艺躬伛偻。
瓠实正累离,茄花亦争吐。
鱼肉方绝交,恃此当醢脯。
悲风吹江干,浩荡十日雨。
幽泉涌阴窦,高墉拆修堵。
苍蔓压泥沙,朱苞埋宿莽。
凄凉紫芝英,乃与朝菌腐。
数奇值时危,一饱不敢取。
天地有穷愁,每望贫家聚。
青苔满颓墙,日暮空倚柱。
赵公拈笔作古松,平地跃出三青龙。蜿蜒不上霄汉去,爽飒长留烟雨浓。
前朝美人斗草处,犹有当时数株树。江亭六月凉如秋,应与此图相对愁。
妾生爱身如爱玉,玉可玷,身不可辱。
生不逢,鲁男子,彼氓何知妾为耻。
挥刀断臂不自谋,已看此臂为妾仇。
不恨妾身出无主,但恨妾身为妇女。
君不见中原将相夸男儿,朝梁暮周皆逆旅。
宫髻一鬟堆燕雏,胭脂两朵晕红酥。三千仙子云中有,十五吴姬天下无。
持将傲雪凌霜物,写出辞脂谢粉心。妆镜几台收晓匣,孤雌万壑守寒林。
春秋等是吾侪笔,风雅那高个里吟。自古食鱼须食鲤,娶妻须委宋家禽。