一雨五日余,南州三伏凉。
唤客近方沼,笑潭引杯长。
相将复登楼,月色在屋梁。
念我怀百忧,忽忽发变苍。
及此少自舒,觞咏未可忘。
孤光凛下照,景妙无留藏。
沙边数白鹭,欲下仍翔徉。
群动亦自得,如我四体康。
平生子游子,虚白生吉祥。
官舍并楼居,登临筋力强。
未可效王粲,居然思故乡。
青桂朱袍不贺兄,贺兄荣是见儿荣。孝经始向堂前彻,
官诰当从幕下迎。戏把蓝袍包果子,娇将竹笏恼先生。
自惭乱世无知己,弟侄鞭牛傍陇耕。
客中两度逢正旦,江上相看感岁华。仙杖遥瞻丹凤阙,官船进泊白鸥沙。
雪消星石添春水,日射香炉散晓霞。却忆故园兄弟乐,屠苏酒对小梅花。
小来落托复迍邅,一辱君知二十年,舍去形骸容傲慢,
引随兄弟共团圆。羁游不定同云聚,薄宦相萦若网牵。
他日吴公如记问,愿将黄绶比青毡。
风休露欲下,云过月如走。一尊良夜初,万事中年后。
大白真仙人,俗客匪其偶。孤斟不成欢,引影作三友。
我今笑问影,颇亦解事否。既能随我身,胡不开尔口。
倾杯月入怀,停杯月在手。此月岂真月,不饮复何有。
座上风流忆孟嘉,凭高目断楚天涯。百年岁月催蓬鬓,十载江湖负菊花。
小雨酿寒侵白苧,西风怜醉避乌纱。閒携楖栗吟归路,流水残云带晚霞。
南海英魂叫不醒,旧题重展墨香凝。
当时京洛花无主,犹有春风寄广陵。
禾落西风黄叶飞,子卿无信雁来迟。
凄凉自笑刘思父,慷慨难追杜牧之。
归兴十分浓似酒,愁肠一缕乱如丝。
凭君细把茱萸问,此会明年健有谁。
满城风雨霍然开,不负登临亦快哉。
时俗半无乌帽堕,世情那有白衣来。
且沽薄酒酬佳节,欲赋新诗愧短才。
折得黄花簪两鬓,任渠两鬓自毰毸。
往事孤峰在,流年细草频。但知其室迩,谁识所存神。
碑坏诗无敌,堂空德有邻。吾今稍奸黠,终日酒边身。