青裙女儿双髻螺。唱得吴宫子夜歌。酒醒月明眠不得,秋风吹落洞庭波。
侬家只在断桥边,劝郎切莫下湖船。湖船无柁难轻托,白日风波在眼前。
弯弓曾挂扶桑东,白首行藏有朴忠。道在却惭甘画地,时违端不谬书空。
鹤鸣声隔尘埃外,兰朽香留棘艾中。笑问薰风意何在,笑人穷不笑人穷。
客中送客恨无涯,强展花笺赋别诗。辽海岁寒应历涉,巴山春暖少驱驰。
仲升投笔心先壮,仁贵荣归会有期。后夜相思何处是,柳营风细月明时。
洪波舣(yǐ)楫(jí)泛中流,凫淑鸥汀(tīng)揽胜游。
数点渔舟歌欸(ǎi)乃,诗情恍在白苹洲。
舣:停在岸边的船。楫:划船。凫淑:野鸭在清澈的水边。淑,美好。鸥汀:水鸟在水边的平地上。
欸乃:象声词,形容摇橹声。这里指渔歌。白苹洲:长满了白色苹草花的水中滩地。白苹,俗名田字草,夏秋开小白花。
自过鬼门关外天,命同人鮓瓮头船。
北人堕泪南人笑,青嶂无梯闻杜鹃。
墙角几叠倪迂山,高檐冷滴松梢烟。市南屋宇苦喧隘,此间气象何萧然。
左桐右竹蹊径别,顿令杖履疑林泉。平台三面敞虚碧,隔城翠霁浮晴川。
飘风偶送市声远,飞尘不到苔阶前。主人习静悦幽赏,聿来正值初寒天。
瘦藤倚石霜色老,文纱卷日晨光妍。位置家具各得所,依稀风趣思南田。
初白移居富吟咏,佳话传自康熙年。琳琅继和复今日,玉峰交映增便娟。
三径已迟求仲至,一榻应待徐生眠。层轩看月树入画,石栏点笔人如仙。
何必山亭与涧户,自无俗状能攀缘。第五桥边夕阳路,临风载诵《停云篇》。
闻道越王避汉兵,窜身岩谷觊偷生。如云甲马今何在,只见良田万顷平。
身似人间一野鸥,胸怀冷淡品兼优。生涯早被饥寒逼,风味还于笔墨求。
冰雪练成奇骨峻,年华逝去素心愁。凄凉千种都消歇,无意荣名实寡俦。
李杜横驰翰墨场,如椽韩笔颇相当。数篇《琴操》尤高躅,束晰何因便《补亡》。