烛烬将残夜,钟鸣欲曙天。漂零思故国,惟悴入新年。
春色还应近,东方候更先。呼童催柏酒,往事不须怜。
岁行殊碌碌,来往类瓜期。越日成新旧,关情有仳离。
画傩俱散后,白叟不眠时。孤注一年计,同人此夜私。
五穷无术遣,百拙信天为。举酒鸡鸣际,聊申缱绻辞。
湘中才子是刘郎,望在长沙住桂阳。
昨日鸿都新上第,五陵年少让清光。
岁云莫矣谁能守,唯有此心初不移。
宇宙随流任尔去,虚空对面即吾师。
三杯醉倒聊从俗,一点灵明欲语谁。
来日日新无限事,归根一笑彼安知。
独乘鹤驾去安之,俪美高堂彼一时。总角图诗多自授,荐筵蘋藻尚人知。
河山百里天书映,邑井千年母德垂。惟有沾襟身贵后,大夫无日不亲思。
於菟绝绳去,顾兔追龙蛇。
奔走十二虫,罗网不及遮。
嗟我地上人,岂复奈尔何?未去不自闲,将去乃喧哗。
天上驱兽官,为君肯停楇。
鲁阳挥长戈,日车果再斜。
酾酒劝尔醉,期尔斩蹉跎。
偕醉遣尔去,寿考自足夸。
四十明朝是,灯花此是春。乡闾犹旧俗,笑语杂比邻。
衰鬓难重黑,芳年喜再新。杜陵方自得,独酌任吾真。
莫言人世足悲伤,只为诗情合断肠。
窗槛雨晴湖灩灩,郊墟烟重月茫茫。
梅花调苦愁三弄,竹叶香清泥一觞。
闭户终年嗟局促,不如新雁到衡湘。