姑采墙下桑,妇采陌上桑。桑叶昨嫩今日老,天气今晴昨日好。
嗟蚕无粮,妇诅枯桑。邻桑沃若蚕早熟,四月新丝上杼柚。
种桑亦爱枝叶多,空抱本根奈尔何?守候蚕眠不思卧,麦秋寒觉夜难过。
蚕荒舅姑怒,蚕熟新妇苦。今年四月少晴时,蚕病家家不出丝。
新丝价长旧丝上,旧丝未赎新丝当。有丝不上身,有丝不卖人。
县官征比已赦租,家主只恐臀无肤。
寂寞文园病渴馀,寻春偶入绛仙居。西湖十里莲如锦,试比卿妆总不如。
髻鬟轻绾乱云香,每日寒窗按绣床。秪把心肠看窦女,羞将颜色说何郎。
閒拈彩笔描鸾枕,笑对茅檐浣布裳。三月韶光容易过,却怜莺燕苦飞忙。
廿载南游访十洲,半肩剑履遍瀛州。繇来世族推高第,直为亲茔下一筹。
云锁丝纶腾白鹤,江环风木卧青牛。渭城何计迟桥梓,绿蚁尊前水驿舟。
疏云漏微雨,方霁月已白。垂竿夕未归,独坐忘机客。
斜看孤鹭飞,点破遥江碧。
岂是昧容华,岂不知机织。自是生寒门,良媒不相识。
从仕二十载,卜居亦六七。身世任蓬转,无问喧与僻。
最后移阙西,地位更平直。趋鼓向启明,绕尽宫树碧。
城遥漏声杳,起望恒伫立。凭仗窗间禽,晨晦有消息。
迂慢恐非宜,取近愧寡力。暂借鹪鹩枝,岂敢望安逸。
苍翠岧峣上碧天,九峰遥落县门前。毫芒映日千重树,涓滴垂空万丈泉。武帝南游曾驻跸,始皇东幸亦祈年。云祠绝迹终难访,唯有猿声到客边。
切肉作羹,母呼进菜。侍侧劝餐,母匕不再。獭能报本乌返哺,夕膳晨羞阙供具。
母曰汝贫,毋以我故。加豆盈觞,匪行我素。俄焉空庭感风树,为丰为啬总不御。
吁嗟乎!儿无母哺哺于儿,抚兹怀棬双泪垂。
岁暮克昆仑,旌旗冻不翻。云开交趾地,气夺大和魂。
烽火连山树,刀光照弹痕。但凭铁和血,胡虏安足论!