上苑离宫处处迷,相风高与露盘齐。金阶铸出狻猊立,
玉树雕成狒cf啼,外使调鹰初得按,中官过马不教嘶。
笙歌锦绣云霄里,独许词臣醉似泥。
阴风度严切,密雪纷如雾。虚窗觉逾明,腊纸粘飞絮。
文书不挂眼,对榻聊箕踞。春愁暗乘人,匆匆出非虑。
门前亦有酒,官禁不可酤。永怀傲江湖,何当脱羁馵。
萧然一室小于船,那得心情到酒边。只怕今年无菜麦,闷来抛卷曲肱眠。
道傍石壁高崔嵬,上有空洞玲珑开。我行遇雨今寄宿,天气黯黮云徘徊。
洞前秣马洞底卧,蝙蝠飞来虎狼过。滴沥微闻谷溜鸣,凌兢恐踏云根破。
夜深雨逼魂梦寒,意是物外非人间。仆夫未眠告明发,回首但觉苍然山。
旧业轩岐术,承家复几年。济人咸仰德,医国共推贤。
花满仙林杏,香分橘井泉。九重恩眷厚,四海盛名传。
齿德俱尊冠百僚,圣恩优宠免趍朝。丹心烱烱云霄上,白发萧萧岁月遥。
弘化已推嘉绩著,论心长遣鄙怀消。明廷倚托今逾重,肯许还山访采樵。
晓色微茫尚带星,修蹊荦确断人行。
独支瘦竹身犹健,高入重云地忽平。
落月正当山缺处,细泉频作雨来声。
上方灯火青林曲,隐隐疏钟一再鸣。
吹万不同无数风,人间遂有水晶宫。玉龙夜战三更月,铁马秋行万里空。
老尽蓬心松柏独,起来蒿目地天通。兰亭尽足方金谷,只诧粗人论未公。
僵卧闭湥户,端居拥短裘。同云千嶂合,朔气六霙投。
带雨完偏损,牵风落仍浮。轻盈怜舞态,消没似娇羞。
柳絮惊三月,蓬壶梦十洲。无情窥户牖,随意度帘钩。
野径行应断,长江湛不流。远征愁堕指,老去感搔头。
扫径情偏懒,烹茶兴不侔。新诗怀蹇骑,狂叫喜登楼。
秋月迷清昼,天河洗赤陬。影沉知过鹭,声起得眠鸥。
凛凛为谁烈,飘飘不自由。暂因留市郭,终只恋林丘。
阴极亨阳德,光寒夺夜篝。终为江海泽,不作沼池沤。
直拟山川重,应贻鸟鼠愁。太平先有象,孤淡傲无俦。
玄兔迷湥穴,苍鹰懒下鞲。梅姿争自媚,柳脆怯枝柔。
隐几怀中立,浮槎忆子猷。欲披王氏氅,更泛剡溪舟。
北客南来十五春,今年春雪妙洪钧。
梅花著子无堪比,柳絮藏条未有因。
何限萌芽烦蹙缩,几多峰岭倦颦伸。
红桃頮面还添粉,翠竹垂头讵辱身。
争似松枝擎蒨绚,恰如桂魄净埃尘。
无人敢琢非牢玉,有客曾歌是烂银。
一夜东风吹地匝,四檐甘雨落阶匀。
天公变化谁能测,坐看郊原景物新。