伊水弄春沙,山临水上斜。
曾为谢公客,◇入梵王家。
阴涧初生草,春岩自落花。
却寻题石处,岁月已堪嗟。
秋气迎节至,凉雨乘高风。车马散北阙,冠盖会南宫。
从吏殆成隐,玩岁复将穷。簿书幸无他,谈笑偶多同。
郎选冠一时,史才映群公。著书骇深妙,闻道惴颛蒙。
但愿窃馀论,常此樽不空。寄迹三署老,不惭颜与冯。
清秋望不极,凉月夜还新。河汉初无际,山川共绝尘。
举杯光可挹,起舞影相亲。此兴何曾浅,风流忆古人。
徒步起江东,干时义气雄。倚鞍聊作赋,投笔未铭功。
客岁长途雪,禅宵静院风。征西旌节尽,门下泣何穷。
精庐宴坐十经秋,瓶钵近为千里游。
又是浮杯过沦海,便应飞锡入皇州。
弥天谈论降时彦,结社因缘背俗流。
此去定知诸念息,祇除魂梦到东瓯。
初闻购孺子,何幸脱芦中!执手哀吾姊,囊头并若翁。
死生尽一别,忠孝已双穷!凄绝青山外,鹃啼血倍红。
盛年不惜别,客久始怀惭。我非蓬蒿人,江湖遂屡淹;
况复避豺虎,谁能解征衫!孤雁自西来,仿佛堕书函;
书中寄珍重,书外泪重缄。恍中秀,吞声写素缣;卿今陷虎穴,双鱼何从探!
珊珊魂魄来,关河谅非谙。棘林魑,骨肉各生嫌;徲子亦囊头,狼狈形影兼。
忆我初行役,兵戈未戒严;驱驰悲九折,辗转岁华添。
白云空缭绕,长此伤乌衔;水鸥虽忘机,安得比鹣鹣!
名教自束躬,柔情非所耽;怜卿持门户,鼎俎心已甘!
丰狱有埋剑,紫气若烟炎。莫邪独掩抑,干将惨不铦。
神物庶终合,造化焉能歼!生当挽鹿车,死当驾云骖。
郡北最高峰,巉岩绝云路。朝来上楼望,稍觉得幽趣。
朦胧碧烟里,群岭若相附。何时一登陟,万物皆下顾。
寒水长绳汲,丁泠数滴翻。草通石淙脉,砚带海潮痕。
岳色何曾远,蝉声尚未繁。劳思当此夕,苗稼在西原。
小玉栏杆月半掐,嫩绿池塘春几家。鸟啼芳树丫,燕衔黄柳花。