拍天秋水浩无涯,尘袜凌波任溯洄。安得微躯轻似许,同过弱水看蓬莱。
秋来未省举杯频,却扫空山绝众宾。寂历平林方陨叶,扶疏丹桂独生春。
天高地迥轮当午,露白星稀夜向晨。闻道开樽成浪语,不妨聊作独醒人。
之子有雄文,风标秀不群。低飞从墨绶,逸志在青云。
柳色临流动,春光到县分。贤人多静理,未爽醉醺醺。
闻君久卧在云间,为佐嫖姚未得还。新结茅庐招隐逸,
独骑骢马入深山。九灵洞口行应到,五粒松枝醉亦攀。
明日珂声出城去,家僮不复扫柴关。
采药荒原抚断碑,偶从樵叟坐移时。别来正想难寻处,岐路西风乱鬓丝。
平明走马上村桥,花落梅溪(xī)雪未消。
日短天寒愁送客,楚山无限路迢迢。
天色刚明,我们骑马送你到村口桥头。大雪连下几日积雪未消,枝头的梅花花瓣随风飘落,随着水流而去。
冬日昼短夜长,天寒地冻。在这黎明时分你离去,心中万般不舍啊。那绵延无际的楚山,想着路途遥远,沿途险阻,不得不为你担心。
平明:犹黎明。天刚亮的时候。走马:骑马疾走;驰逐。
拨炉应对夜语久,云灰消尽红金斗。君才合在殿阁间,簿书帷中不应有。
且置玉堂风雨笔,来试牛刀霹雳手。
上人栖息地,况近佛庄严。
乱藓缄新甃,间花覆古檐。
浯山青入眼,榕树紫垂髯。
独步秋祠晚,云间月一镰。
儒道苦不胜,迩来惟慕禅。触途非巧者,于世分沉然。
要地羞难入,闲居钝更便。清和挑菜食,闷寂闭花眠。
累遣期抛俸,机忘怕与权。妨春愁筦榷,响夜忆林泉。
匪石从遭刖,珠膏枉被煎。讨论唯子厚,藏退合吾先。
旧制群英伏,来章六义全。休旬一拟和,乡思乱情田。
魏郡遗空垒,苍苍接水湄。雁冲斜鸟阵,柳拂捲龙旂。
楼阁青云恨,陂䧜白日悲。北门无锁钥,肠断立郊垂。