神仙岂易事,富贵不容求。
百岁偿未尽,一樽差可谋。
钟鸣上方晚,桂发小山秋。
处处多幽趣,攒眉勿浪愁。
天上何曾许寄愁,酒中正自可忘忧。
不能上树作巢饮,尚办满船供拍浮。
神仙可学君岂信,衣食裁足吾何求?但忆人如王粲辈,相携一笑赋登楼。
新酥鹅儿黄,珍橘金弹香,天公怜寂寞,劳我以一觞。
胸中万卷书,老不施毫芒,持酒一浇之,与汝俱深藏。
生当老穷巷,死埋南山冈。
古来共如此,已矣庸何伤!
檐铎鸣杂佩,帘旌动微波。
我老嬾读书,如此长日何!名酒来清江,嫩色如新鹅。
奇葅映玉盘,珍鮓开绿荷。
万事姑置之,逌然酣且歌。
宦游亦何好,且复小婆娑。
秋风云门道,踏月扪青萝。
百年鼎鼎世共悲,晨钟暮鼓无休时。
碧桃红杏易零落,翠眉玉颊多别离。
涉江采菱风败意,登楼侍月云为祟。
功名常畏谤谗兴,富贵每同衰病至。
人生可叹十八九,自古危机无妙手。
正令插翮上青云,不如得钱即沽酒。
密筱持苫屋,寒芦用织帘。
彘肩柴熟罨,蓴菜豉初添。
黄甲如盘大,红丁似密甜。
街头桑叶落,相唤指青帘。
识字记姓名,击剑一人敌,孙吴相斫书,了解亦何益。
不如黄金罍,澰潋春波碧,欣然对之笑,未饮愁已释。
白头生黑丝,苍颜桃李色。
金丹空九转,正恐无此力。
朝饮绩五斗,暮饮髡一石。
寄谢采芝翁,无为老青壁。
医从和扁来,未著却老方。
吾晚乃得之,莫如麴櫱良。
一杯脸生春,况复累十觞。
坐令桃花红,换尽霜叶黄。
看镜喜欲舞,追还少年狂。
但恨宝钗楼,胡沙隔咸阳,芳华虽无恙,万里遥相望。
感叹径投枕,悲欢两茫茫!
古今共有死,长短无百年;方其欲瞑时,如困得熟眠。
世以生时心,妄度死者情,疑其不忍去,一笑可绝缨。
区区计生死,不如持一觞;一觞浇不平,万事俱可忘。
待酒忘万事,犹是役於酒;醉醒不到处,夭魔自奔走。
上樽不解散牢愁,灵药安能扶死病?千钧强弩无自射虚空,六出奇计终难逃定命。
人生斯世无别巧,要在遇物心不竞。
忧忘寝食怒裂眦,孰若凭高寄孤咏。
炎天一葛冬一裘,藜羹饭糗勿豫谋。
耳边闲事有何极,正可付之风马牛。