出山何草草,曾对几黄昏。
落日照行脚,白云空寺门。
拄瓢半死树,乞食三家村。
只在太湖上,水田吹浪痕。
斋庐相向隔疏槐,清话何妨数往来。风雨满窗惊笔阵,莺花随处避吟台。
锦袍讲幄曾同赐,草具盘餐每共开。今日老痴成独坐,高轩底事尚迟回。
芙蓉出水时,偶尔便分离。自此无因见,长教挂所思。
残春不入梦,芳信欲传谁。寂寞秋堂下,空吟小谢诗。
池水泠泠渌未深,丛篁低草背庭阴。晚来欲别龟鱼去,更向轩西独瞰临。
啄木觜距长,凤凰羽毛短。苦嫌松桂寒,任逐桑榆暖。
乾坤何处不披图,觅胜谁从此地过。
三相神功垂舜治,千秋庙貌壮勾湖。
衢通瑞象无尘境,山隔眠牛有坦途。
伏腊岁时同到此,祠前瞻拜一諠呼。
龙兮龙兮何时兴,云行雨施天下平。
湫兮湫兮龙之据,龙今去兮留空名。
苍松倒影肖鳞角,根盘石壁徒崚峥。
当时旱魃为暴虐,苗禾焦卷皆枯茎。
嗷嗷下民发虔祷,嗟尔无神扬威灵。
予今歌罢龙冈曲,翻令两腋清风生。
见说立春三日了,春光不见半分来。黄沙碛里风犹冷,青柳梢头眼未开。
旧事每于心上简,新诗旋向笔端裁。行行又记江南好,春酒初醒嗅野梅。
两年分手各西东,咫尺天涯万里同。有酒也孤秋月白,无诗空对夜灯红。
簿书俗吏尘埃里,恬退高人畎亩中。我爱西山亭子好,也应相伴醉东风。