民向其利果何如,巴西得众踵陈施。赵廞谋窟张牙爪,罗尚为丛迫众离。
始难特流终继殒,前军英武始承基。七章立法标成李,天地何繇有太师。
执板迎门空礼下,思兄易子反相夷。岂知仁嗣翻为戾,吴光肠炙乃逢期。
成运将终忽改汉,汉王窃帝倚前资。举国称藩违夙誓,数年天子仍自为。
漫劳龚壮勤封事,谁省应璩托讽诗。可怜处士伤心绪,积岁难伸忠孝思。
李势叩头真善俯,袁乔拔剑已登陴。颇疑妖异长生子,橐首成都谁实贻。
助逆安能希漏网,传家岂得废忠规。略阳归义须臾变,哲话惟存龚杜辞。
礼乐从君子,车书尽远人。献方无异物,典属有微臣。
咫尺阶前近,要荒万里邻。从兹诸服外,谁敢不尊亲。
张良汉帝师,陶潜晋徵士。万户何足誇,五斗何足耻。
汉晋有废兴,达人毋彼此。授书逢圯上,束带羞乡里。
先生不折小儿腰,孺子曾取老人履。归去仍依黄菊篱,功成亦步赤松子。
燕云咫尺望中跚,未息征尘已意安。眼到西山朝气出,梦回南岭晓魂残。
舟车地尽风光忆,春夏程争日月看。万里见闻今默数,诸缘返计漠无端。
轺车六月出炎荒,极目西南驿路长。孺子亭前方祖别,滕王阁外又他乡。
琴囊书箧非天使,瘴雨蛮烟总夜郎。剑引丰城牛斗气,杯沾湘泽芷兰香。
五溪疆域通殊服,六诏衣冠接越裳。时听啼猿过楚峡,不逢回雁自衡阳。
云山在处皆王土,棫朴多年遍鬼方。周室作人歌寿考,汉家求士待贤良。
文章谁解称司命,留滞余方困太行。雌伏尔时甘守黑,骏图谬寄得飞黄。
黔中自古称遐俗,徼外于今息启疆。罗网并收麟凤侣,干戈已易艺文场。
坐看茅茹征王国,兼采葑菲重帝廊。荐士敢当车马锡,贤书亦欲有辉光。
城郭何人识隐沦,黄冠绿发一閒身。早从相鹤仙群侣,更许笼鹅墨客亲。
宅以谈玄誇胜事,室同虚白净纤尘。刘郎别后知何处,空记桃花满院春。
信宿江山道,清泠涧水滨。川原多胜概,漂泊自风尘。
暂豁登楼目,因惭报主身。灯前对儿女,何日是归人。
白马铁连钱,长安侠少年。仗剑去乡邑,结客多才贤。
名家推六郡,勇略冠三边。从军出陇右,应募赴河源。
长驱时自负,直捣每争先。胜算孙吴后,英声卫霍前。
横行绝沙漠,飞渡过祁连。旌旗摇汉月,笳鼓彻胡天。
久期清瀚海,时欲勒燕然。旋师歌入塞,奏捷颂甘泉。
岂慕山河赏,惟思竹帛传。国恩诚欲报,出门谢所牵。
丈夫志四海,岂私儿女怜。
病鹘孤飞俗眼丑,每夜江边宿衰柳。清秋落日已侧身,
过雁归鸦错回首。紧脑雄姿迷所向,疏翮稀毛不可状。
强神迷复皂雕前,俊才早在苍鹰上。风涛飒飒寒山阴,
熊罴欲蛰龙蛇深。念尔此时有一掷,失声溅血非其心。
西南万壑注,勍敌两崖开。地与山根裂,江从月窟来。
削成当白帝,空曲隐阳台。疏凿功虽美,陶钧力大哉。