山路奇支斜石磴危,不愁行苦苦相思。冰销远涧怜清韵,
雪远寒峰想玉姿。莫听凡歌春病酒,休招闲客夜贪棋。
如松匪石盟长在,比翼连襟会肯迟。虽恨独行冬尽日,
终期相见月圆时。别君何物堪持赠,泪落晴光一首诗。
城楼吹漏声长。玉炉宝篆生光。乱红落尽暗遗香。
浴后残妆。画槛雕楼花鸟,曲屏远挂潇湘。窗前漫整薄罗裳。
无限凄凉。
南溪二月雨初晴。四郊明。暖风轻。一雨一风,铺地落红英。枝上流莺啼劝我,春欲去,且留春。
登临行乐慰闲情。过长亭。暮潮平。四面青芜,中是越王城。信马行吟归路晚,山簇簇,柳阴阴。
玉颜虽掩马嵬尘,冤气和烟锁渭津。
蝉鬓不随銮驾去,至今空感往来人。
白云最深处,时有伐木声。长歌互相答,澹然忘世情。
将进酒,持劝君。百年光阴若流水,劝君满饮须十分。
君不见石崇锦幛五十里,何如子夏衣悬鹑。岂论古人与今人,富贵贫贱同反真。
名流青史信足贵,骨埋黄壤谁知闻。起舞待明月,高歌遏行云。
劝君有酒且尽醉,无仆仆尔劳心身。
东风吹散一池烟,带雨扬丝分外妍。香絮楼台萦好梦,红情绿意杏花天。
选楼修竹峭寒侵。按冰丝、指冷瑶琴。弹到月明时,蟾辉朗彻遥岑。
试回首、落雁沉沉。声停处,别有悠扬逸韵,暗度疏林。
只钟期难觅,山水意何深。
披襟。清风入怀抱,爱涔然、古调愔愔。出土忆号钟,廿字独矢丹忱。
感沧桑、触物惊心。念今日、但问移宫换羽,谁是知音。
况无弦、真趣三味,费研寻。
将进酒,进酒与君叙欢悦。朝欢尽白日,夜欢继明月。
人生世事请莫为,金樽有酒斟酌之。君不见青发易成白,逝水不复回。
欢乐安可辞,富贵何时来。囊中有钱但沽酒,糟如丘山吾独守。
醉后还高歌,歌阑拔剑重起舞,吁嗟酒人留名与千古。