可是东风、当日欠商量。百紫千红春富贵,无半点,似渠香。
故人相与最从容,尚忆论诗向夜中。白首无家十年别,青山何处一樽同。
梦回孤馆灯前雨,目断西风塞外鸿。谁识离怀愁绝处,野庭依旧穆陵东。
白骨枕江国,乱馀人更多。斜晖留殿阁,毒雾塞山河。
嘹唳苻坚鹤,凄凉索靖驼。微躯免锋镝,浑逐浪花过。
良夜岁应足,严风为变春。遍回寒作暖,通改旧成新。
秀树因馨雨,融冰雨泛蘋.韶光不偏党,积渐煦疲民。
廨舍如僧舍,官曹似马曹。头巾终日岸,手板或时操。
何年月黑风狂夜,吹落㟏岈覆一溪。诗里未经摩诘画,袖中难倩米颠携。
云流石罅疑天近,瀑溅衣裙识洞低。盘礡不知春日永,欲寻归路几番迷。
兰玉森森天下奇,灵椿犹自长新枝。
从来老蚌珠生晚,岂是长庚梦到迟。
标格银蟾光皎洁,精神秋水碧涟漪。
玉皇案吏家声近,伫看追踪入凤池。
忆公泪悬河,九地无处泻。
想公骑赤龙,请命苍梧野。
世人醉生死,翻笑独醒者。
焉知千载英,精爽皎不夜。
义士无废兴,时运有代谢。
念昔丧乱初,公骑使君马。
奋袂起勤王,忼慨泪盈把。
须臾三万众,如自九天下。
灯棋书檄交,笑语杂悲咤。
捧土障洪河,一绳维大厦。
至哉朝宗性,百折终不舍。
身北冠自南,血碧心肯化。
颜钩凛忠劲,杜诗蔚骚雅。
晋阳骨肉冤,东市刀兵解。
精诚揭天日,气魄动夷夏。
丈夫如此何,一死尤足怕。
田横老宾客,白发馀息假。
有时梦岩电,意悟当飘洒。
非无中丞传,杀青自谁写。
魂归哀江南,千秋俎乡社。
常经马嵬驿,见说坡前客。一从屠贵妃,生女愁倾国。
是日芙蓉花,不如秋草色。当时嫁匹夫,不妨得头白。
自愧亦何得,高人辱远寻。联床经日久,看月每更深。
几点忧时泪,百年为道心。明朝分袂去,谁更是知音。