碧阑干外小中庭,雨初晴,晓莺声。飞絮落花,
时节近清明。睡起卷帘无一事,匀面了,没心情。
浣花溪上见卿卿,脸波秋水明。黛眉轻,绿云高绾,
金簇小蜻蜓。好是问他来得么?和笑道,莫多情。
窄罗衫子薄罗裙,小腰身,晚妆新。每到花时,
长是不宜春。早是自家无气力,更被你,恶怜人。
光岳气完通海峤,纲常任重属胶庠。珠州勿谓非沂水,芹泮谁怜远庙堂。
模范已知师仲节,英才行见出文庄。故园昼锦休迟恋,化雨春风好播扬。
玉簇云开雪作团,轻盈冷艳不胜寒。王孙蹴鞠归来晚,犹爱冰姿镜里看。
长河如带蠡如湫,眼底诸峰拍浪浮。望断云山烟水外,青螺一点是湖州。
足蹴黄河岸,首顶黄河天。黄风拂怀袖,飘飘直欲仙。
水奔来天上,帆移去日边。心与水同远,目共帆俱悬。
朝随奔水流,昼至锡山巅。午逐片帆去,暮泊太湖湄。
入门视诸儿,笑靥益丰妍。嘈嘈竟问询,依依左右牵。
升堂拜老父,矍铄一如前。喜极忘所以,转作啼涟涟。
长幼错杂坐,交口庆团圆。为言水土服,为言主人贤。
风沙虽云恶,兴居殊晏然。闻言轻相视,一室尽欢颜。
方期得小聚,讵意空缠绵。骇浪扑我面,惊涛击我肩。
不见家与人,独立黄河沿。
烟水苍茫黄歇浦。五百里、吴淞路。如何咫尺叹修阻。难觅个、帆飞渡。
欲归屡把归期误。凝望远、空云树。漫劳湘管传情愫。奈此情、还难赋。
冰弦停拨,闲愁暗绕。记良宵、隔水声度。翠袖红楼,把碧玉、殷勤重谱。
袅馀音、低徊如诉。
一天凉月,一江冷露。渺微波、盈盈修阻。倩得荆关,为写出、那时情绪。
却还愁、小红生妒。
过眼凉秋晚。抱膝酸吟惯。蘋洲渔笛都、拥琴案。看减字偷声,写得词华烂。
休道豪情擅。待檀板红牙,倩个小鬟轻按。
笑侬亦、红裁白判。惹得吟逋绊。到如今、爨弄何曾算。
羡滴粉搓酥,字字珠玑绽。肯便浮名换。一曲风流,早已是、旗亭传遍。
七弦拂处起春风。谱幽情、判白裁红。闲坐理金徽,公馀雅赏谁同。
挥毫际、换徵移宫。依稀有,多少新谣旧曲,付与飞龙。
恁铜琶铁板,大汉倩关东。
囊中。连珠又双月,排列著、几许枯桐。攫醳尽深愉,一一与政相通。
免平沙、落遍哀鸿。旗亭上、只听歌来五裤,写出欢悰。
胜耆卿井,水随处、播芳踪。
小阁寒生夜有霜。掩纱窗。对银釭。闲拂花笺、细忆谱新腔。
多病多愁还自笑,文字癖,总难忘。