秋雨初霁开长空,夜天无云吐白虹,擘波浴海出日月,破山卷地驱雷风。
昆仑黄流泻浩浩,太华巨掌摩穹穹。
平生所怀正如此,拜赐虚皇称放翁。
放翁七十饮千锺,耳目未废头未童。
向来楚汉何足道,真觉万古无英雄。
行穷禹迹亦安往,聊借旷快洗我胸。
涛澜屡犯蛟灵怒,涧谷或与精灵逢。
黄金铸就决河塞,俘献颉利长安宫。
不如醉笔扫青嶂,入石一寸豪健惊天公。
客向灯前老,愁从枕上生。
雨声添好睡,花气散余酲。
旧事谈谁听,新诗链不成。
惟当速归老,邻父待同耕。
旱暵常思雨,沉阴却喜晴。
放船莲荡远,岸帻竹风清。
淮浦戎初遁,兴州盗甫平。
为邦要持重,死复议消兵。
怕见公卿嬾入城,野桥孤店跨驴行。
天公遣足看山愿,白尽髭须却眼明。
兀兀治聋酒未醒,霏霏泼火雨初晴。
愁看入户桃花片,闲听争巢燕子声。
百疾侵陵成老大,一春转盼又清明。
兰亭禹庙浑如昨,回首儿时似隔生。
胸怀阮步兵,诗句谢宣城。今夕俱参透,焚香听雨声。
东巷西巷新月明,南村北村戏鼓声。
家家输赋及时足,耕有让畔桑无争。
一村婚娉皆邻里,妇姑孝慈均母子。
儿从城中怀肉归,妇涤铛釜供刀匕。
再拜进酒寿老人,慈颜一笑温如春。
太平无象今有象,穷虏何地生烟尘!
雨断云归两作晴,夕阳鼓角动高城。
客愁正得酒排去,草色直疑烟染成。
莺为风和初命友,鸥缘水长欲寻盟。
不须苦问春深浅,陌上吹萧已卖饧。
平生闻说西江水,百丈奫沦深见底,渔舟来去白鸥飞,上有纶巾隐君子。
作诗自许辈陶谢,啸傲烟云弄清泚。
纷纷声利满人间,耳本不闻安用洗。
李公过江号高流,逸气凛凛横清秋;沙边一笑偶邂逅,扫石荫松相献酬。
浩歌声断七十载,尚寄万壑风飕飀。
放翁老惫狂未歇,买船欲作西江游。
五门路,四月乳鸦啼绿树。
闲游但喜日初长,薄暑始知春已去。
楼头风高舞双旗,画角声中日还暮。
马啼特特无断时,老尽行人路如故。