龙尾道边来一望,香炉峰下去无因。青山举眼三千里,
白发平头五十人。自笑形骸纡组绶,将何言语掌丝纶。
君恩壮健犹难报,况被年年老逼身。
柳梢黄嫩草芽新,又入开成第四春。近日放慵多不出,
少年嫌老可相亲。分司吉傅频过舍,致仕崔卿拟卜邻。
时辈推迁年事到,往还多是白头人。
夕照红于烧,晴空碧胜蓝。兽形云不一,弓势月初三。
雁思来天北,砧愁满水南。萧条秋气味,未老已深谙。
月出照北堂,光华满阶墀。凉风从西至,草木日夜衰。
桐柳减绿阴,蕙兰消碧滋。感物私自念,我心亦如之。
安得长少壮,盛衰迫天时。人生如石火,为乐长苦迟。
池残寥落水,窗下悠扬日。袅袅秋风多,槐花半成实。
下有独立人,年来四十一。
漠漠秋云起,稍稍夜寒生。
但觉衣裳湿,无点亦无声。
秋天阴云密布,夜晚略微感到寒气。
只觉得衣裳潮湿,没有雨点也没有风声。
暗虫唧唧夜绵绵,况是秋阴欲雨天。
犹恐愁人暂得睡,声声移近卧床前。
暗中有虫在夜晚唧唧叫个不停,而且现在是秋天,外面阴雨绵绵人本来就难睡着。
那虫好像唯恐人能暂时睡一会儿,越叫声音离我的床越近。
叶声落如雨,月色白似霜。
夜深方独卧,谁为拂尘床。
夜风拂过,树叶纷纷下落好似雨声闯入耳中,皎洁的月光似清霜铺满大地。
正当夜深人静要独自睡去,不禁感慨有谁愿来为我拭去床上的灰尘。
叶声:树叶掉落的声音。
方:正在,正当。拂:拭,掸去。
夜来秋雨后,秋气飒(sà)然新。
团扇先辞手,生衣不著(zhuó)身。
更添砧(zhēn)引思,难与簟(diàn)相亲。
此境谁偏觉,贫闲老瘦人。
夜晚就这样在秋雨过后来到,空气一下子新鲜极了。
温度也差异很大。手中的扇子可以先放下了,但还没有穿秋衣的必要。
不过,现在要坐或卧久些,要垫一层木板了,竹席也快要收起来了。
这种天气秋高气爽,谁喜欢睡大觉呢?便是那些有时间又没有野心的人们。
飒然:迅疾、倏忽貌。
生衣:夏衣。
簟:竹席。
卧掩衡门鬓欲皤,双鸿嘹呖坠岩阿。三山傲吏偕三谢,九漈飞仙挟九何。
献赋柏梁知自许,藏书天禄定谁多。荒园万卷堪留客,载酒能无问绿萝。