秋风吹庭树,落叶满空除。閒寻野庄句,感我丘园居。
丘园正收穫,此日乐有馀。亲交亦相念,奈此川陆迂。
尔庄复何许,言在南浦隅。同处百里间,原田料相如。
欲往念未可,抚时空郁纡。聊咏寄吾志,行哉归荷锄。
仙家苍茫云海东,海光上与星辰通。昭回万象森布列,灵景独应图书宫。
宫中明星十有六,一一紫焰舒长虹。珠宫贝阙相荡漾,顷刻万状难为容。
群仙无事亦来往,鸾鹤隐见空明中。翩然一鹤下南斗,流辉万丈惊蛟龙。
蛟龙惊遁海天净,惟有匹练悬高空。紫宫东南纵遐眺,晴霞五色交青红。
天孙停梭赤霄上,指点毫末分纤秾。帝傍丝纶要经纬,旋轸不待星躔终。
石渠延阁五云绕,紫泥黄纸三更封。悬知不学卯金子,馀光反借青藜公。
大峪秦城北,神泉汉苑东。登高携远客,临水怅离鸿。
旧好情难别,新知乐未终。烟横青嶂断,霜落古台空。
竹树摇葭岸,兰桡溯菊丛。偶然成聚散,延眺意何穷。
一别异生死,三年能几时。
埋玉不可见,拱木徒兴悲。
通老奉香火,坐阅岁月移。
圆颇点飞霜,夷旷真吾师。
凉风西来天气清,云飞水落山峥嵘。发肤剥削棱骨生,鲜芳烟悒成枯茎。
百虫哀号百窍鸣,凡有形色皆不平。成之孔艰坏厥轻,羁人含愁起夜行。
列星满天河汉横,繁思攒心剧五兵。天高何由达其情,归来托梦通精诚。
南国有美女,粲粲玉雪颜。眉目艳华月,色映清秋寒。
粉黛不敢涴,佩服惟幽兰。一朝备选择,得厕金宫班。
贞心耻自衒,望幸良独难。况蒙众女妒,倩笑谁为欢。
恒恐芳桂枝,寂寞零露漙。素手发瑶琴,泠泠奏孤鸾。
宫商合要妙,遗响风珊珊。大音世罕识,日暮空盘桓。
安得托宵梦,集君瑶台端。相思不可极,踯躅起长叹。
天柱坛前更讲闻,风云变化眼俱新。还舟传意无传诀,服食惟应更入神。
病眼忘春赏,芳辰竞客游。折腰原早岁,欹枕自前秋。
宿菜冰芽尽,寒膏炷影幽。歌声金石发,莫为子桑愁。
临觞不辞,当歌不悲。明月迟空,天汉离离。南有玉衡,北有营室。
明明两间,达者自逸。鸿雁惊霜,飞必有乡。鴳雀栖迟,东西回翔。
登山善疑,临水善忆。古人有心,千秋不测。东望碣石,大海环之。
横波施楫,谁能代持。陈馀绝交,冯衍悲老。佩玦千金,轻丧其宝。
剖臆出心,与天而游。回风在御,何用繁忧。
无柰旅怀多,村酤引睡魔。醒醒不成寐,枫叶助吟哦。