一雨一月强,天地同翳如。
大风半夜起,上下痛扫除。
彼苍不自压,人力端奈渠。
不然何特异,摇荡此寰区。
痴儿怖惧起,无衣冻不苏。
尚恐山岳仆,宁暇小物谋。
人生所托微,造化仁有余。
明朝木杪静,晏晏看天衢。
积雨浮宿润,新晴人意适。消摇竹窗中,啼禽破幽寂。
初阳动檐瓦,残溜时自滴。曲巷行迹稀,苔花绣深壁。
江雨肥梅未作霖,天时人事日侵寻。三年文叶能医国,五月葵花不易心。
唐殿赐衣犹有葛,扬州铸镜久无金。投书欲吊沉湘魄,间说干戈楚地深。
围炉人散长寒煤,暖日还催墐户开。
春近郊原思梦蝶,雪残池馆见真梅。
客愁宛转凌双鬓,岁律侵寻寄一杯。
试绕小栏寻翠甲,履痕犹占旧苍苔。
近依城北住,幽远少人知。积雪行深巷,闲云绕古篱。
竹花冬更发,橙实晚仍垂。还共岩中鹤,今朝下渌池。
春色方盈野。
枝枝绽翠英。
依稀暎村坞。
烂熳开山城。
好折待宾客。
金盘衬红琼。
争名计身后,逐利了目前。道人一弹指,永断三生缘。
起灭水上沤,聚散风中烟。纷纷阅凋谢,东海今桑田。
缟发茁枯颅,秀眉覆两颧。已超人天上,遂拍佛祖肩。
茅斋立万竹,荫此碧玉椽。绿暗云扰扰,清涵露娟娟。
我老无家舍,馀地寄一廛。不辞供井硙,辛苦送华颠。
红紫纷纷半在亡,一轩风雨送春忙。青梅著子浑无数,绿笋穿林已许长。
潮海当年共陆沉,山林投老得追寻。清溪宛转千山静,乔木阴森一径深。
法界含容居士室,庵基坚固祖师心。山王终恐归廊庙,回首清游叹竹林。
泉石膏肓老更慵,岂堪华发抗尘容。千岩万壑空图画,遗我壶中第一峰。