布帆安稳破江行,无限长风万里情。未肯虫鱼笺尔雅,愧看花草不知名。
连山高高上无极,仰视青天不盈尺。俯览可以穷九域。
我疑山灵应上诉,帝遣夸娥运神力。又疑蓬莱脱左股,万里飞来倚空碧。
乾坤一色云冥冥,急霰始集雪又零。依依度桥者谁子,隐隐操舟如送迎。
万壑千岩深且窈,两两相将事幽讨。若非淮南访八公,定是匡庐寻五老。
意匠经营妙入神,披图烂熳皆天真。人间何处有此境,我欲从之一问津。
楼阁参差烟水村,凉风槲叶下纷纷。何人理钓秋江上,惊起新来白雁群。
老爱屏山律,闲参洞室禅。
幽居惟种竹,净社不名莲。
院日留残局,床风掩断编。
西林耆宿尽,怀旧一凄然。
沙浦波明碧树攒,杏花疏雨澹生寒。京城殢却江南梦,试问吴船借画看。
南国春早煖,渚蒲正月生。东风吹雁心,上下和乐声。
绕水半空去,拂云偕相迎。如防失群怨,预有侵夜惊。
渺邈天外影,支离塞中莺。自顾摧颓羽,偏感南北情。
乍甘烟雾劳,不顾龙沙荣。虽乐未归意,终不能自鸣。
喜去春月满,归来秋风清。啼馀碧窗梦,望断阴山行。
不及瑶
老枫化为人,老杉化为石。庄周与胡蝶,后来谁复易。
山翠浮空初过雨,山麓晴云散芳渚。
雾合长林生晓寒,人家更在林深处。
涧泉六月翻松根,石洞千年隐仙侣。
有谁共弈橘中来,无人问路桃源去。
白烟遮尽青林花,野簌嫩香应可茹。
清幽不减山之阴,只欠兰亭列觞俎。
谁乎写此怪而奇,莽莽云山入毫楮。
细看犹有遗恨处,胡不著我山之墅。
我生本是丘壑姿,误落京尘几寒暑。
小时耕牧岘山阳,闲从野人学种树。
门前鱼浦啼竹禽,屋上鹤巢走松鼠。
独行采药日莫归,才得芝术一斗许。
纵令服食不得仙,何若长年艺禾黍。
小村秋晚鸡正肥,大瓮春浮酒新煮。
老翁醉舞儿子歌,笑语喧哗忘宾主。
此乐不见十许年,兵火煌煌照南楚。
思归见画万感生,怅望风帆横浦溆。
时清即好谢官归,全家移向山中祝
青山多白云,佳树杂芳植。伊人不可招,关路日已夕。
世事关心心在山,爱山终欲共高閒。三茅岭上白云晚,五柳篱边飞鸟还。
与物生来无住着,何时到处便跻攀。幽人雅处吾能识,隐几原非似石顽。