青山日将暝,寂寞谢公宅。竹里无人声,池中虚月白。
荒庭衰草遍,废井苍苔积。惟有清风闲,时时起泉石。
石湖东畔草堂低,日日乘舟泛越溪。鼎转丹砂驱鹤守,匣封雄剑恼鸡啼。
林中饷客蒸黄独,涧下褰裳弄紫霓。爱尔棣华情不浅,诗成强半忆征西。
梦断香销四十年,
沈园柳老不吹绵。
此身行作稽山土,
犹吊遗踪一泫然!
江北尘高战鼓酣,惜无赤壁顺风帆。
城池险固为楼百,郡邑萧条有户三。
明主依然劳圣虑,诸君岂得尚清谈。
呜呼颇牧不复作,谁与儿郎共苦甘。
夕烽一夕彻甘泉,铸印分弓玉座前。
天狗如雷防急变,佛貍死卯竟讹传。
汉家岂可无三策,胡运何曾有百年。
挟策说荆州,那知亦暗投。
漫招温处士,几杀杜参谋。
出幕有清议,还乡空白头。
人间容不得,下与阿翁游。
迁乔不与莺争出,殿后犹云马不前。
越石早知无合杀,不如且让祖生鞭。
弟为龟湖妹制碑,伯姬舍我复何之。
今彤史笔嗟谁炳,古锦囊诗独姊知。
起絮撒盐才有间,燎须作粥力安施。
澜湍石畔霜风冷,行路无情亦涕洟。
里巷传呼府座来,柴门草户亦荣哉。
相忘金鲫忽然跃,惯见白鸥浑不猜。
墨客堵墙观落笔,花神步水出行杯。
定知入奉吾丘计,万一君王访草莱。
百卉凋零独凛然,谷风栗烈涧冰坚。阴山餐雪有臣节,中野履霜无母怜。
依约前生是蠹鱼,坐窗不觉晓钟馀。
都忘还笏休官了,浑是担簦应举初。
亥豕安能承谬误,雪萤尚欲补空疏。
玄花生眼蜩鸣耳,贪校新抄数板书。