数丛芳草在堂阴,几处闲花映竹林。攀树玄猿呼郡吏,傍谿白鸟应家禽。青山看景知高下,流水闻声觉浅深。官属不令拘礼数,时时缓步一相寻。
月暗潮又落,西陵渡暂停。村烟和海雾,舟火乱江星。路转定山绕,塘连范浦横。鸱夷近何去,空山临沧溟。
净扫黄金阶,飞霜皎如雪。
下帘弹箜(kōng)篌(hóu),不忍见秋月。
从空中流泻而下的月光,皎洁如霜雪,将堆满金黄落叶的台阶映照得异常光亮,好象经人清扫过一样。
闺人却放下窗帘去弹箜篌,这是因为她不忍再看到这美好秋月的缘故。
飞霜:降霜。皎:白而亮。
箜篌:中国古代传统弹弦乐器。
极浦三春草,高楼万里心。楚山晴霭碧,湘水暮流深。
忽与朝中旧,同为泽畔吟。停杯试北望,还欲泪沾襟。
江路东连千里潮,青云北望紫微遥。
莫道巴陵湖水阔,长沙南畔更萧条。
银河帝女下三清,紫禁笙歌出九城。
为报延州来听乐,须知天下欲升平。
暮江平不动,春花满正开。
流波将月去,潮水带星来。
夜露含花气,春潭漾月晖。
汉水逢游女,湘川值二妃。
寒鸦飞数点,流水绕孤村。
斜阳欲落处,一望黯(àn)消魂。
寒鸦点点,上下翻飞,流水潺潺,环绕孤村。
傍晚西斜的太阳将落,这场景让人一看就不免黯然惆怅。
寒鸦:寒天的乌鸦;受冻的乌鸦。
日永祇林幽,江空自生碧。谁能载酒游,烟云随挂席。
藏竹永和字,浣花天宝诗。
清江入舟楫,忍泪别僧持。