淮民穷到骨,忍复搥其肌。
不知铁钱禁,作俑者为谁。
行商断来路,清野多流离。
主人日边来,四牡驱以驰。
或云易之是,或云收之宜。
几人困往返,遂逐文书移。
救焚卒无策,燎火久益滋。
缅怀征搉初,山海煮摘时。
虽云便公家,亦复挠其私心。
今者纵虎豹,而使渴与饥。
萧萧芦苇林,日夜边风吹。
悲哉淮南民,持此将安之。
五行撩我到钱塘,花底题诗句亦香。
莫惜高吟三十韵,敢烦诗伯为平章。
玉弟金昆共七人,典刑惟有此公存。
一区未尽扬雄宅,满座常倾北海樽。
人品细看真第一,诗篇远寄不辞频。
笋舆归路无人管,风雨潇湘行暗村。
人间不尽春来意,恰则一枝梅更疏。
待得和羹几时在,祗今风月上新除。
香气恼人休不得,荒林月里夜相过。
花应笑客有底急,客若不来花奈何。
冻云垂垂雪欲落,雨涩风悭如此寒。
分折南枝与君着,老夫自要北枝年
高门拂日琼为树,呼我不来那肯过。
不知此花有何好,寒乡日日用亡何。
寂无人语断回程,日落未落孤山横。
平湖水阔何许去,傍竹边松自好行。
水殿风凉,赐环归、正是梦熊华旦。叠雪罗轻,称云章题扇。西清侍宴。望黄伞、日华笼辇。金券三王,玉堂四世,帝恩偏眷。临安记、龙飞凤舞,信神明有後,竹梧阴满。笑折花看,橐荷香红润。功名岁晚。带河与、砺山长远。麟脯杯行,狨鞯坐稳,内家宣劝。
洞庭九州间,厥大谁与让。南汇群崖水,北注何奔放。
潴为七百里,吞纳各殊状。自古澄不清,环混无归向。
炎风日搜搅,幽怪多冗长。轩然大波起,宇宙隘而妨。
巍峨拔嵩华,腾踔较健壮。声音一何宏,轰輵车万两。
犹疑帝轩辕,张乐就空旷。蛟螭露笋簴,缟练吹组帐。
鬼神非人世,节奏颇跌踼.阳施见夸丽,阴闭感凄怆。
朝过宜春口,极北缺堤障。夜缆巴陵洲,丛芮才可傍。
星河尽涵泳,俯仰迷下上。馀澜怒不已,喧聒鸣瓮盎。
明登岳阳楼,辉焕朝日亮。飞廉戢其威,清晏息纤纩。
泓澄湛凝绿,物影巧相况。江豚时出戏,惊波忽荡漾。
时当冬之孟,隙窍缩寒涨。前临指近岸,侧坐眇难望。
涤濯神魂醒,幽怀舒以畅。主人孩童旧,握手乍忻怅。
怜我窜逐归,相见得无恙。开筵交履舄,烂漫倒家酿。
杯行无留停,高柱送清唱。中盘进橙栗,投掷倾脯酱。
欢穷悲心生,婉娈不能忘。念昔始读书,志欲干霸王。
屠龙破千金,为艺亦云亢。爱才不择行,触事得谗谤。
前年出官由,此祸最无妄。公卿采虚名,擢拜识天仗。
奸猜畏弹射,斥逐恣欺诳。新恩移府庭,逼侧厕诸将。
于嗟苦驽缓,但惧失宜当。追思南渡时,鱼腹甘所葬。
严程迫风帆,劈箭入高浪。颠沈在须臾,忠鲠谁复谅。
生还真可喜,克己自惩创。庶从今日后,粗识得与丧。
事多改前好,趣有获新尚。誓耕十亩田,不取万乘相。
细君知蚕织,稚子已能饷。行当挂其冠,生死君一访。