考亭高弟说乌洲,小子何妨作远游。
问学再三勤管贯,立身第一在操修。
机心仅可文章用,邪说毋从释老求。
更做程文须典实,年来华藻近轻浮。
峨峨古仙宫,楼殿荫松柏。昔在贞观年,天皇御区域。
九龙出池中,遗下灵踪迹。嘉祐辛丑岁,郡侯得召伯。
是时夏六月,云日红翕赩。殿北古龙堂,窗户久不辟。
俄然灵蛇见,宛转真像侧。鳞甲锦绣文,灿烂辉五色。
视之颇驯扰,狎之不惊惕。邯侯率群僚,朋来拥旌戟。
迟留夜未午,风雨满天黑。迅电瞥四起,狂雷随一击。
须臾风雨收,形影谁能觅。斯盖龙之灵,变化固难测。
平生狎江海,洄溯长淮堤。老妻解和悦,诸儿亦角犀。
舍我避炎暑,结邻杂羌氐。金焦留后约,娇女相携提。
官书稍留滞,古人时与稽。秋高意弥健,宦情吾不迷。
侍人能将意,更看玉照题。
水晶帘外绝尘气,铃语随风下界闻。小阁窗寒微有树,长江天远不留云。
春衫罗薄依松静,秋舫镫明隔水分。拈笔刻厓记游迹,下山归径入斜曛。
先生赏此傲明时,绿袖清波万古奇。
应有好名心未息,滩头洗耳欲人知。
障掩金鸡蓄祸机,翠华西拂蜀云飞。
珠帘一闭朝元阁,不见人归见燕归。
金鸡障后的人(安禄山)蓄意谋反已久,叛乱一起帝王带着贵妃仓皇出逃。
珠帘遮挡的朝元阁已不复以往,只有过往的燕子飞来飞去,再不见旧人回。
金鸡:即金鸡障。画金鸡为饰的坐障。祸:指安史之乱。翠华西拂:指安史之乱时玄宗与贵妃们逃亡四川的情形。
朝元阁:指阁名,传说玄宗于天宝七年在朝元阁中拜见玄元皇帝。
移时山鸟斗芳丛,深院佳人昼睡浓。起立阶头惊碧草,不缘风雨落春红。
杜陵亭子浣花浔,秋色云光净远林。傍水芙蓉朝烂漫,缘江桤树暮萧森。
长留天地惊人语,不尽艰危恋主心。自古更谁推大雅,流风逸韵到于今。
莫笑诗翁懒出门,诗公乐事在山村。
莺啼杨柳金歌舞,蝶宿梨花雪梦魂。
罨书丹青分曙色,压醅醽醁涨溪痕。
燕帘风裹茶烟外,自选唐诗教子孙。
板扉泥径草深深。没人寻。有蛩吟。记得炙鸡絮酒、共谈心。
仗剑出门年正少,家不顾,陆将沉。
白头老母尚于今。伴荆簪。守寒砧。恨望长沙子弟、渡湘阴。
料想令威仍化鹤,风月夜,返空林。