炎天小县葵花好,五色空庭日日香。开正得时先让赤,见宜尊礼莫欺黄。
交枝接叶谁为众,异蕊同心自向阳。此物烦君献天子,上林閒地草苍茫。
七月七日河水发,康王城边秋可怜。买鱼沽酒此村口,打鼓鸣锣何处船。
白昼蛟龙时一斗,中流日月晚双悬。纷纷估客休回首,渔子清歌会渺然。
四畔喧呼寝不宁,萧萧风雨夜三更。体寒衣温皆同趣,气叹声嗟共一情。
争如天上弄银河,不使鸣榔乱我歌。有酒只邀王母醉,托身明月挂婆娑。
青草桥边船未归,曲川微雨暗荆扉。江村尽日无来往,夫在东皋妇给炊。
谁将儿女浪干情,春雨来时草又生。梦亦是真真亦梦,石泉槐火对清明。
万古风情不易禁,多言未似不言深。
楚王只听巫臣谏,不道逃吴已有心。
风槐已疏遽如许,夜蛩虽怨可若何。
出门屐齿苔痕满,隐几书尘鼠迹多。
仁宗之初公有声,一世懦者闻之惊。
日行古义不顾俗,师事孙子传其经。
扫堂捧杖供贱役,侍师之坐随师行。
质疑问道无敢变,当世始知师与生。
作为文章不徒发,讥切时事排公卿。
俗儒毁誉无所出,乃取过行为讥评。
过于仁义罪固小,矫弊自合违中行。
人皆不及子独过,过者之罪谁为轻。
开编偶诵子诗句,辞气磊落严以清。
吟哦令我不能舍,想见眉宇寒峥嵘。
高风一泯不可见,安得壮士能经营。
惜哉朽骨不可作,徂徕废土知谁耕。
简册林中老蠹鱼,年来穷谪尚耽书。
竹屏风下凭乌几,画作柯山居士图。