将进酒,酾羽卮。酣佳哉,君莫辞。曷侑之,奏雅诗。启皓齿,扬妙词。
使国良工和者稀。
有所思,乃在碧云端。何以托精诚,长揖招青鸾。附我尺素词,闻君不我欲,拉杂碎裂之。
碎裂之,当风扬其丝。一刀两断,割此相思。相思从此绝,天长地久,山海有推移。
晨鸣鸡,冷风飒飒星斗稀,东方渐白君不知。
欢边杨柳树,叶叶郁葳蕤。妾家折杨柳,但爱绾别离。
饮马孟津河,河水冻结冰。虏儿听汉歌,不识歌中情。
嘉宾在堂,旨酒盈觞。何以乐之,鼓瑟吹簧。
衣不如新,乃有布素。子有新人,莫忘其故。
高高者天,明明者月。忧心殷殷,不可以说。
鸣鹤在阴,其子和之。有美一人,寤寐求之。
鸟乐同材,鱼乐同渊。与子交亲,可以年年。
昔者凤求凰,翱翔归故乡。今者呼凤凰,颉颃乃无常。
新人枝上花,旧人花落枝。花落无再好,枝是旧花枝。
与君久当炉,梳头不对镜。君心有改移,开镜始自省。
君家绿绮琴,可以扬清音。今朝弹一曲,一弦觉一心。
不见昨流水,今朝流水是。愿得新人欢,无如旧人弃。
竹竿何袅袅,鱼尾何筛筛。锦江西下水,一去何时归。
青青夹道傍,垂柳复垂杨。飞花乱飞絮,自折还自伤。
征夫归未得,贱妾梦空长。更听吹横笛,谁不泪沾裳。
丹鸾应瑞图,翱翔必明世。玄鹤骖上仙,近阅动千岁。
不见田间雀,微翎匪鲜华。一步恣一啄,蓬蒿足为家。
君子有远操,洞幽察其微。鸾衰怅鹤老,嗟嗟黄雀肥。
薤上露,薤露何易晞。歌钟未歇,倏忽悲啼。骷髅作人语,欢乐不可以久稽。
鬼伯歛魂,苦难暂违。汲汲将奚为。
黄雀,黄雀,躯命何微。田中水阔,无粟无乾泥。黄雀饥,绕树啼。
黄雀栖,霜雪摧。随风飘泊,忽东忽西。瞥见大屋,屋底囷鹿累累。
黄雀下来,网罗高施。雀飞投罗,宛颈低垂。哀哀乞告罗者,我实苦饥。
苦饥奈何,我命当危。饥不择食,我罪当治。唯矜唯恤,仁者当念之。