卓荦东都子,姓名闻十年。
穷冬雪塞空,千里至我门。
子足未及阈,我衣惊倒颠。
仆童相视疑,寮吏或不然。
俛首鹄鹤啄,进趋凫鴈联。
青衫靴两脚,言色倩以温。
於公门岂少,乃独得公懽。
受知固不易,知士诚尤难。
我思屈童吏,欲辩难以言。
觞豆及嘉节,高堂列群贤。
文章看落笔,论议驰後先。
破石出至宝,决高泻长川。
光晖相磨晻,浩渺肆波澜。
寮吏媿我叹,仆童恪生颜。
我顾寮吏嘻,士岂此以观。
此聊为戏耳,以惊仆童昏。
士欲见其守,视其居贱贫。
欲知其所趋,试以义利干。
我始识其面,已窥其肺肝。
礼有来必往,木瓜报琅玕。
十年思见之,一日舍我还。
何用慰离居,赠子以短篇。
卜隐谢林薮,考槃寄闾里。嘉树为我徒,清风濯尘耳。
手披漆园书,身拟长梧子。穷秋忽感悲,埽榻且欢喜。
赤日厚地裂,百草殆立枯。朝雨应所至,虽微念胜无。
力难兴禾黍,可以成嘉蔬。岁暮有此望,带经且亲锄。
今兹五月交,盛阳消已徂。汲汲愧老圃,仲尼云不如。
养生寄空瓢,虽乏未可虚。正以营一饮,形骸如此劬。
禀性实无用,干名谬所望。中为禄仕逼,误有世俗偿。
组绶见羁縻,簿书正抢攘。语言畏时忌,谈笑忧事妨。
往者托山林,未能下羲皇。迩来失吾真,终日几发狂。
期会非本务,米盐岂大方。洒心赖篇籍,发兴依松篁。
朋友素所畏,道路阻且长。怨极倘见思,寄声慰离肠。
野客赏春怜物华,不将手触新开花。且留林下引狂蝶,看舞东风倾绿霞。
自无金骨凌风相,心愧仙翁度世方。一听山中白云曲,已如挥手谢华阳。
三级桃花把要津,懿文储德在权衡。鸾雏将授三传托,虎榜先同一瓣盟。
荣以依光如昼锦,乐于兼善胜专城。履声早晚星辰上,弗与群仙地上行。
青鸾翠尾曳前荣,仄雨番风绿闯楹。的自梦中包死鹿,误从雪里著嘉声。
烟寒曲砌秋容澹,句满旁行墨色明。尽是吹来最奇警,与君分此一襟清。
寂寞经春苦未荣,蓦舒新绿上疏楹。不追松柏凌霜操,漫学梧桐送雨声。
抽半卷心忺趁晓,剪全开叶恨遮明。炎炎三伏流金石,来相茶瓜枕簟清。
秋晚山城别驾临,水清石净万峰深。风回祥凤轻千仞,日转甘棠爱寸阴。
吾道百年皆此地,斯民三代复何心。赵公祠下瞻趋地,共讶今来又一琴。