地与江淮近,乡人慰久暌。重看斑竹泪,还听鹧鸪啼。
湘水晴波远,苍梧霁色低。不知春日静,何似在濂溪。
二子君家宝,知渠神骨清。初生俱嶷嶷,学语便铿铿。
凤老雏方秀,珠圆蚌转明。吾甥真宅相,可得不翘英。
山水平生好,尝来说退居。无家归绂冕,有子侍篮舆。
湓浦方营业,濂溪旋结庐。零陵官俸剩,应得更添书。
八郡湖南使,棱棱尽有名。刑台本乡旧,漕府忝门生。
吾戚饶风力,伊人最直清。预知相见日,倾盖便投城。
宗邑祅灾并,无如旧岁多。凶霖浸宫阙,涌水注江河。
鬼盛天为疫,阴强雪荐瘥。知君忧国甚,搔首只吟哦。
诗社久零落,所传毛郑馀。先生守章句,后辈老虫鱼。
大义谁窥觑,微言尚阔疏。烦君来就索,但恨未成书。
病来佳兴少,老去旧游稀。笑语纵横作,杯觞络绎飞。——裴度
清谈如水玉,逸韵贯珠玑。高位当金铉,虚怀似布衣。——刘禹锡
已容狂取乐,仍任醉忘机。舍眷将何适,留欢便是归。——白居易
凤仪常欲附,蚊力自知微。愿假尊罍末,膺门自此依。——李绅
竹锡与袈裟,灵山笑暗霞。泉痕生净藓,烧力落寒花。
高户闲听雪,空窗静捣茶。终期宿华顶,须会说三巴。
大妻唱舜歌,小妻鼓湘瑟。狂夫游冶归,端坐仍作色。
不读关雎篇,安知后妃德。
泄云蒙晨曦,瓦溜止犹滴。勇拖绿玉枝,邈与精灵觌。
林转藏小天,谷幽露很壁。万叶竞春萌,带雨绿淅淅。
闯然老苾刍,山骨几时剔。高萝缉袈裟,黝碧光鼎鬲。
危梯耸高檐,阴洞发深幕。巨石势分,倚穹仰可惕。
厂屋中堂隍,牢构底同甓。坐挹新乳花,坼裹自煎喫。
模糊山下村,湿烟空幕。