诸生鲁国受经初,标格王郎玉不如。倚马旧传文考赋,笼鹅雅学右军书。
家声此日标琼树,世业当年论石渠。手泽应须开万卷,早怀三荣诣公车。
故人垂钓处,踏雨问前期。黄叶三秋路,苍烟五礼碑。
闲云同客意,健鸟趁秋时。放眼沧波上,楼船唱《竹枝》。
依依花下酒,忽复泣沾巾。久客怀乡土,将归恋故人。
雪霜千里道,贫贱一生身。此去黄河岸,愁看旧钓纶。
故族推严父,名乡得大宾。桑麻三世业,花鸟一江春。
老健何烦杖,安居不问津。神仙元有种,子晋是何人。
玉蕊生禁林,地崇姿亦贵。
散漫阴谷中,蓬茨复何异。
清芬信幽远,素彩非妖丽。
苍烟蔽山日,琼瑶为之晦。
岁久自扶疏,岩深愈凝邃。
请观唐相吟,俗眼无轻视。
青史编名在箧中,故林遗庙揖仁风。
还将文字如颜色,暂下蒲车为鲁公。
新历才将半纸开,小庭犹聚爆竿灰。偏憎杨柳难钤辖,又惹东风意绪来。
客思听蛩嗟,秋怀似乱砂。剑头悬日影,蝇鼻落灯花。
天外归鸿断,漳南别路赊。闻君同旅舍,几得梦还家。
衰柳秋风第一亭,送人山色向人青。长堤车马终年事,落叶萧萧独自听。
导漾疏源远,归海会流长。延波接荆梦,通望迩沮漳。
高岸沉碑影,曲溆丽珠光。云昏翠岛没,水广素涛扬。
阅川已多叹,遐睇几增伤。临溪犹驻马,望岘欲沾裳。
乔木下寒叶,亭林落晓霜。山公不可遇,谁与访高阳。