炎精灭,龙为鼠。群雄嚣,烈士忤。怀刺独行遍九州,谁其识者孔文举。
荐士既不成,翻与死为伍。邺下小儿竞学语,许昌庸奴安足数,监厨借面良堪侮。
祢生祢生气如虎,渔阳按节三挝鼓。岑牟单绞目无睹,睥睨阿瞒相尔汝。
借刀杀人向荆浦,江夏豺狼曰黄祖。当筵落笔赋《鹦鹉》,生平谩骂膺砧俎。
不可一世横千古,乾坤局蹐归黄土。芳洲何苍苍!
衰草何茫茫!为君一招魂,魂兮归故乡。楚国山川兰蕙芳,江声浩宕风悲凉。
风悲凉,芳洲涸,乘白云兮驾黄鹤。嗟嗟百鸷鸟,不如一雕鹗。
衰世举足妖氛恶,至今血照晴川阁。
富莫富于杖头钱,贫莫贫于严道之铜山。铜山铸钱万万千,到头不得名一钱。
杖头百钱真我有,取自杖头且沽酒。今日百钱今日醉,得钱沽酒常酣睡。
君不见何曾一日食万钱,便欲下箸心茫然。洛阳离乱救不得,纵饶沽酒无颜色。
眼看荆棘埋铜驼,钱乎钱乎奈若何?
家临五溪水,浣纱歙浦口。
恐有寄来书,君行见郎否?
火云六月腾赤霄,人间大地皆炎歊。连峰飞鸟不容越,君行别我如旋飙。
知君久作家林别,堂上双亲鬓成雪。九重诏许暂承欢,千里驰驱不知热。
我家桑梓旧连阴,夙昔交情最独深。十载同吟泮池水,有时共醉东溪林。
青霄高步君先着,愧我年来尚萧索。离别长怀夜月吟,故情不道秋云薄。
君自长才意气豪,桂林先得一枝高。玉堂天上魁黄甲,金马门中赐锦袍。
伊予蹇劣知何用,也学云霄逐鹓凤。积水长天恨远心,青山故国悬空梦。
玉堂相见即成欢,却念人生会合难。更无儿女分离态,但作家林醉里看。
上清山灵都,凡山无与俦。况兹琼林台,云气接神州。
岳祇扶地轴,鬼神动天球。珠树粲瑶墄,玉衡悬清秋。
层冰积高寒,梯构靡其由。外史洞玄化,于焉采真游。
珊珊紫霞佩,皎皎明月钩。手携千岁藤,足弄万里流。
仰观玄圃运,俯视八极周。缅彼大瀛海,变灭多浮沤。
悠然发舒啸,永矣此夷犹。
白沙翠竹小江村,路转西郊隔市尘。入坐好山如有素,忘情鸥鸟澹相亲。
芋魁饭豆平生足,涧草嵓花各自春。得酒谁能更羁束,不妨倒著白纶巾。
三间小阁贾耘老,一首佳沈会宗。
无限当时好风月,如今总属绩溪翁。
一年箫鼓又疏钟。爱东风。恨东风。吹落灯花,移在杏梢红。玉靥翠钿无半点,空湿透,绣罗弓。燕魂莺梦渐惺松。月帘栊。影迷蒙。催趁年华,都在艳歌中。明日柳边春意思,便不与,夜来同。
黄祗是祗,我其夙夜。
夤畏诚洁,匪遑宁舍。
礼以琮玉,荐厥茅藉。
念兹降康,胡宁克暇。
高秋白露团,上将出长安。尘沙塞下暗,风月陇头寒。
转蓬随马足,飞霜落剑端。凝云迷代郡,流水冻桑乾。
烽微桔槔远,桥峻辘轳难。从军多恶少,召募尽材官。
伏堤时卧鼓,疑兵乍解鞍。柳城擒冒顿,长坂纳呼韩。
受降今更筑,燕然已重刊。还嗤傅介子,辛苦刺楼兰。