西郊青冥色,在此长林端。主人未梳头,先报竹平安。
风吹雨裛时,客来但遥观。独行篱落中,细斩恶竹还。
今年惊蛰早,笋萌破春寒。烹煎杂羹臛,馈饷周贫难。
我来吟空庭,高兴不可干。横空一缟鹤,识此清癯颜。
此君本萧萧,与世无相关。两袖清泠风,相对亦可叹。
宿云解駮远峰青,谷鸟惊呼报午晴。屋冷篱疏茅店迥,路平沙软笋舆轻。
行穷坡岭山方好,捲尽旌旗眼更明。慷慨未须关世务,胸怀得酒暂能平。
竹枝桐叶满秋霜,愁倚栏干望草堂。过涧歇时芳草渡,绕池游处芰荷香。
应思佳客伤情远,欲诉衷情促拍忙。好是山亭宴僚友,夜深红烛映天长。
学道参禅久不成,惟将曲糵破愁城。三杯径醉客已去,一枕未回天欲明。
长羡篱边元亮醉,谁怜泽畔屈原醒。瓮头浊酒须多酿,准拟归来细细倾。
袅袅秋风度泬寥,卧闻微雨打芭蕉。黄花篱落重阳近,白发江津客路遥。
家信隔年新恨过,箧衣经暑旧香消。小槽正想珍珠滴,海舶来时寄一瓢。
厚重资天粹,忠清袭世芳。
周臣言谔谔,汉相貌堂堂。
见象中台拆,伤时一鉴亡。
罢朝仍制服,卹礼厚公王。
前日闻君撤瑟初,伤心悲愤不能舒。
平生鲍叔偏知我,垂老庄龙独弃予。
人物风流今已矣,交流零落痛何如。
从兹道义谁相告,每欲临文辄废书。
采莲复采莲,采莲方未已。翠羽拂云平,轻桡乘浪起。
越女娇娆世所无,玉环系腕色甚都。相将结伴寻芳去,但得芙蓉莫浪趋。
芙蓉浅浅峡江侧,近水轻盈净如拭。将归东岸隔西浔,欲往汀南限溪北。
汀南溪北一朝花,采莲谁得似娼家。不憎绿水渐罗袂,但恨鸳鸯占浦沙。
浦上鸳鸯两两飞,翠茎丹干自相依。渚口初闻乘月去,隔江犹唱采莲归。
采莲曲,欢未足。一路歌声入綵云,相看翠袖飘红玉。
思君为擢藕如船,断却长丝恨转连。蒂似妾心空自苦,花当妾貌好谁怜。
采莲秋已暮,归来月如素。塞外音书杳不闻,江南年少空相慕。
摘尽红莲怅远天,回看往路空寒烟。君看少小如花女,谁不解刺采莲船。
三年未曾通只字,尺鲤孤鸿滞江沚。只是相知一片怀,精神顷刻常伊迩。
闻道当年读礼馀,瑞草幽兰绕墓庐。乌慈返哺知能报,鹤吊含愁尚有馀。
孝慕此情难自已,援琴转觉流光驶。旧时章服且拂尘,安石强为苍生起。
廿载玄文祇自娱,蘧庐作计一生孤。袖中几漫襧衡刺,壁上长悬宗炳图。
未许千金矜敝帚,却怜五石挟坚瓠。今朝喜迓同声应,云际苞鸾亦见呼。