白露生庭芜,明月照栖乌。
栖乌啼不已,闺人中夜起。
起视西北方,翩翩雁志翔。
幽燕戍未返,云胡不凄伤。
清泉绕砌流,境界极深幽。
有客暂投宿,羡君长此留。
诗成云满磵,人静月当楼。
忽听清猨啸,南山山树秋。
农家何所知,邻里自相宜。
草径东风软,茅檐春日迟。
数鸦鸣秃树,一犊卧荒陂。
酒熟相留醉,於人不作期。
华清别馆闭黄昏,碧草悠悠内厩门。
自是明时不巡幸,至今青海有龙孙。
麻衣力尽泣孤臣,回首江南草色新。独恨乾坤如许大,首阳无地可埋身。
楚王手自格猛兽,七泽三江为苑囿。
城门夜开待猎归,万炬照空如白昼。
乐声前後震百里,树树栖乌尽惊起。
宫中美人谓将旦,发泽口脂费千万。
乐声早暮少断时,莫怪栖乌无稳枝。
租犊耕荞地,呼船取荻薪。
苍头供井臼,赤脚解缝纫。
僧乞铭师塔,巫邀赛土神。
心常厌多事,谢病又经旬。
南亩勤菑获,西成谨盖藏。
种荞乘霁日,斫荻待微霜。
溪碓新舂白,山厨野蔌香。
何须北窗卧,始得傲羲皇。
吴农耕泽泽,吴牛耳湿湿。
农功何崇崇,农事常汲汲。
冬休筑陂防,丁壮皆云集。
春耕人在野,农具已山立。
房栊鸣机杼,烟雨暗蓑笠。
尺薪仰有取,断履俛有拾。
洪水昔滔天,得禹民乃粒。
食不知所从,汝悔将何及?孩提同一初,勤惰在所习。
周公有遗训,请视七月什。
汉兵南下未央灾,鱼服龙潜隧道开。世外老翁何所与,君王空筑望仙台。