梵(梵fàn)宫、晚钟。落日蝉(chán)声送。半规凉月半帘风,骚(sāo)客情尤重。何处楼台,笛声悲动?二毛斑秋夜永。楚峰,几重?遮不断相思梦。
寺庙里传来傍晚的钟声,一阵阵蝉鸣送走了落日。半轮凉月升起,半帘夜风吹来,触发起诗人的满怀愁绪。什么地方的楼台上,传来悲怨的笛声?鬓发早已斑白秋夜这样漫长。巫山神女虽相隔重重山峰,也遮不断对她相思的梦。
梵宫:即佛寺。半规:圆形为规,半规即半圆。二毛:鬓发斑白。楚峰:指四川、湖北两省边境的巫山一带,有十二峰,其中神女峰最奇。
毳帐紫明驼,蒲桃玉叵罗。西风吹落叶,飞满大凌河。
大凌河头啼早鸦,锦州城里弹琵琶。琵琶弦涩冻不响,松山杏山雪一丈。
送君走马深雪中,白狐战裙乌角弓。马毛旋空风怒吼,冰底髑髅随马走。
东望沈阳城,梦见居庸关。春风有时来,征客何时还。
君不见,出关枯草黄入天,密云道上抛榆钱。
书藏农车菊满庭,夜分客语壁镫青。疏棂直射非时电,破瓦深窥失次星。
垂老童心成结习,良朋苦口胜闻经。低头长得随东野,莫惜晨钟答寸莛。
喇叭,锁哪,曲儿小,腔儿大。
官船来往乱如麻,全仗你抬身价。
军听了军愁,民听了民怕,
那里去辨什么真共假?
眼见的吹翻了这家,吹伤了那家,
只吹的水尽鹅飞罢。
长安倡家女,出入燕南垂。惟持德自美,本以容见知。
旧闻关山远,何事总金羁。妾心日已乱,秋风鸣细枝。
云居去地三千丈,缥缈真为云所居。却讶峰头多畎浍,宛然天半一村墟。
栴檀况有神宗笔,贝叶曾分御府书。僧老不知陵谷变,向人犹说旧皇舆。
吴淞江上小娇娘。玉躯长。鬓云光。指点闲鸥,同坐话斜阳。
细剥香蕉送郎口,郎莫笑,看鸳鸯。
西风吹老美人妆。怕倚廊。怯空房。盼过新年,郎不渡申江。
懒听寒潮深夜语,侬病也,自心伤。
黄河如丝导昆崙,万里南下突禹门。
支流潜行天地底,派作八道如霆奔。
吾闻川真岳灵有真宰,况乃利泽开洪源。
龙神窟宅瞰平野,千古庙貌何雄尊。
深林含蓄雷雨润,冷殿似带波涛痕。
我来南州走尘坌,执热未濯忧思烦。
试斟百洌洗肝肺,一勺注腹清且燉。
悠然晞风坐东庑,倏见绘画如飞骞。
仙宫华裾乘朱轩,旗纛掩蔼蛟伏辕。
雷公电母踏烟雾,天吴海若驱鼍鼋。
何时借取霹雳手,倒挽银汉清干坤。
庙前老翁顾我语,孺子未易排天阍。
何为高论乃如此,一笑春风满面温。
是时三月游人繁,男女杂还箫鼓喧。
骞茭沈玉笑灵贶,割牲酾酒传巫言。
巫言恍惚庙扉盖,拜手上马山烟昏。
雨浥梨花粉泪香,一痕淡月照修廊。
春来只是寻常夜,惟有杜鹃添觉长。
银烛烧残夜漏声,画屏香案影孤清。
一庭春色无人管,分付梨花伴月明。