生小住湖边,拥风鬟、常与雪鸥为侣。万绿压微澜,菰云外、依约轻桡停处。
吴歈楚调,搴芳漫咏前洲杜。却爱乌菱秋味好,不似碧莲心苦。
西风消息来时,问沧波一掬,新凉添否。手拨碎萍开,惊鸿影、出水游鱼应妒。
姬姜未识青红,翻笑铅华污。几点烟螺归棹畔,还映远山眉妩。
层阴延暮色,秋水逼庭中。云作他山雨,蝉吟灌木风。
固知双鬓薄,且得寸心空。浩荡乾坤里,虚舟路不穷。
落日登楼意,沧州万里遥。云阴冥屈蠖,风势侧盘雕。
俗物毋相乱,秋山肯见招。寒芜横暝色,抱膝得无聊。
路暝客行稀,林昏月上迟。雨声黄叶下,阴火碧燐移。
寒事催荒徼,清砧急远闺。和戎归圣算,近罢月氏师。
燕赵悲凉俗,唐虞揖让风。古怀缘酒热,老眼得秋空。
易水销神剑,尧山泯故宫。几多凭吊意,徙倚落晖中。
雷霆划然轰鬼蜮,明珠翠羽纷狼藉。轻车薏苡莫相乱,归帆唯载黔阳石。
石腹谺张颠盖攲,灵窦纡回通络脉。屹立三尺具孤介,神韵古穆骨羸瘠。
儿时摩挲弄寒碧,老大爬罗还抉剔。可怜兴替凡几回,五十年中事历历。
比邻冷君东海秀,挥洒天风动潮汐。林离纸上如有声,走笔为我旋貌得。
浓阴沈黛召秋气,汇为风雨天深墨。是时主客意震竦,竖尘微笑藏公貊。
呜呼庭前几上双拱璧,幸不相离常宝惜,平泉醒酒非所识。
江水是弱水,久已沉羽毛。江水是江水,我岂无轻舠。
中流双鸳鸯,唼波影凌乱。鸳鸯且莫飞,我有好针线。
绣在合欢被,与汝日相见。
飘零愁杀病参军,点点黄泥渍帽裙。
藏火解销秦地铁,骑驴重数华山云。
儿号惟有韩司业,官冷谁怜郑广文。
身世泡沤浑道得,请君一笑北邙坟。
冥寞玄崖宅有神,冷香寒色漏天真。
感深暖日常为力,杰出飞霜恐后春。
千里故人何以寄,一枝幽意望谁亲。
孤标若值芳华苑,羞与妖红碧树邻。
别传眼法定何如,不用平平许负书。
贵客逢轩乘有分,道人得玉食无余。
钧天万舞知新奏,华表千年识故居。
田屋老翁亏鉴戒,伴鸡同放不知渠。