吸风玄圃,饮露丹霄。室宅五岳,宾友松乔。
负郭有田在,年年长废耕。欲磨秋镜净,恐见白头生。
未作一旬别,已过千里程。不知书与剑,十载两无成。
浓黛消香淡两蛾,花阴试步学凌波。
专房自倚倾城色,不怕凉风到扇罗。
照水月娟娟。小姑妆镜初悬。碧桃花发翠帘前。残香犹袅斜烟。
露湿旌竿铃带重。隔云神女相送。绣袂天风吹动。淩波归去如梦。
高邮雄镇控南淮,野水苍茫没草莱。独立自怜云物好,隔船遥见菊花开。
燕山秋色余金狄,塞上悲风接玉阶。天地到今谁涕下,幽州此日莫登台。
我本自为芳,清心来众赏。不作却聘书,高名自标榜。
一任朱门游,终焉逢户想。睇彼隐君子,热中劳俯仰。
朝住青云下,暮蹑华堂上。翩然意气增,春温变秋爽。
俯念此微生,荣落任天壤。虽然草木姿,窃用资生养。
枕之双目明,服之年寿长。看君出北山,名实何卤莽。
此去京师一握天,太平官府似神仙。
九重明圣无疆寿,千里封圻大有年。
政已知平春缓缓,民无愁叹鼓渊渊。
三呼三祝情何已,稽首君恩雨露边。
镐燕云开纪诞辰,括山人即华封人。
圣明天子千秋节,帖泰时年半月春。
龙左角占农事好,殿西头喜捷书频。
小臣有录如金鉴,愿献吾君德日新。
窗中远看眉黛绿,尽是当年歌吹愁。鸟语夕阳人不见,蔷薇花暗小江流。
行尽一径龙蛇蟠,病身忽上青云端。天公岂念客来远,偶吹一阵松风寒。
摩挲老眼坐叹息,信有物表非人寰。去天尺五步可到,云梦八九吞何难。
微阳远映众山绿,景气摇动如波澜。青萝吐花叶袅袅,浅水落石声潺潺。
盘空巨石碧如削,暗澹老树苍烟漫。檐牙卓地殿影出,蜗涎上阶夜雨残。
昔人遗迹不复见,但见满目围苍峦。悬知此地可送老,黄叶满庭风闭关。
玉京五城信不远,神仙绶短谁能攀。妄庸柳泌真可笑,安用采药乘朱轓。