二月三月雨晴初,舍南舍北唯平芜。前欢入望盈千恨,
胜景牵心非一途。日照神堂闻啄木,风含社树叫提壶。
行看旦夕梨霜发,犹有山寒伤酒垆。
绣裙斜立正销魂,侍女移灯掩殿门。
燕子不来花著雨,春风应自怨黄昏。
秋寒洒背入帘霜,凤胫灯清照洞房。蜀纸麝煤沾笔兴,
越瓯犀液发茶香。风飘乱点更筹转,拍送繁弦曲破长。
散客出门斜月在,两眉愁思问横塘。
天似空江星似波,时时珠露滴圆荷。平生踪迹慕真隐,
此夕襟怀深自多。格是厌厌饶酒病,终须的的学渔歌。
无名无位堪休去,犹拟朝衣换钓蓑。
恻恻轻寒剪剪风,小梅飘雪杏花红。夜深斜搭鞦韆索,楼阁朦胧烟雨中。
愁多却讶天凉早,思倦翻嫌夜漏迟。
何处山川孤馆里,向灯弯尽一双眉。
袅雨拖风不自持,全身无力向人垂。玉纤折得遥相赠,便似观音手里时。
辛夷才谢小桃发,蹋(tà)青过后寒食前,
四时最好是三月,一去不回唯少年。
吴国地遥江接海,汉陵魂断草连天。
新愁旧恨真无奈,须就邻家瓮(wèng)底眠。
辛夷花刚刚凋谢,小桃花又接续开放了。三月三踏青过后,直到清明前。
三月里的这段日子,正是四季里最美好的时节,可是年少青春却一去不返。
当此之时,遥远的吴地,江流入海,长安汉家陵墓春草连天,惹人肠断。
新愁旧恨萦绕心头,自知无法消除,还得在邻家酒瓮旁烂醉而眠。
辛夷:一种香草。发:开发。谢:凋谢。蹋青与寒食:是古代的节日,寒食节在清明的前一天(一说前两天)。
汉陵:汉陵,即西汉历朝帝王的陵墓,在陕西成阳北原(亦称五陵原)。
瓮:酒瓮。
阴风度严切,密雪纷如雾。虚窗觉逾明,腊纸粘飞絮。
文书不挂眼,对榻聊箕踞。春愁暗乘人,匆匆出非虑。
门前亦有酒,官禁不可酤。永怀傲江湖,何当脱羁馵。
明月向人圆,爱之不忍睡。坐久风露寒,忽忽心如醉。
念君一适我,所遇无欢意。况乃久别离,相思到梦寐。
我生百不堪,缪学屠龙技。于今半世人,升斗亦未遂。
赖有室中友,素怀隐居志。肯与梁伯鸾,扁舟共东逝。