棹(zhào)举,舟去,波光渺渺,不知何处?岸花汀(tīng)草共依依,雨微,鹧鸪相逐飞。
天涯离恨江声咽,啼猿切,此意向谁说?倚兰桡(ráo),独无聊,魂消,小炉香欲焦。
片帆孤舟,举棹远去,茫茫水国,渺无涯际。在苍茫之中,唯有鹧鸪相逐而飞,点缀着生意。
心情惆怅,仿佛江水也在呜咽,猿声更加悲切。心中依依的乡恋,无处可诉。在百无聊赖时,只好倚栏消遣。此刻,时已晚,香将燃尽。
兰桡:兰舟。欲焦:将要烧成灰烬。
既瞻戒坛松,言观潭柘树。山僧劝我且莫行,白额秋来乱林坞。
我闻斯言大吁怪,欲行不行日亭午。此生到处被物厄。
不信山游复有虎。携朋大笑出寺门,樵子前驱荷干橹。
联镳兀兀云雾中,羊肠鸟道愁花骢。十步九折凌绝壁,仰面直欲摩苍穹。
但觉千山万岭同一气,举世高下归鸿濛。我仆马蹇滞岩底,招呼不辨西与东。
兹山猛兽固客在,耳边作吼惟松风。须臾度岭四天豁,西崦已堕铜轮红。
忽见九峰开锦帐,朱霞一抹青芙蓉。红楼金殿耸天际,秋林杳霭闻清钟。
我策我马入幽谷,苾刍相引岩之麓。绀宇辉煌绕玉阑,禅房窈窕摇修竹。
古柘千章无复存,妙严双趾今谁续。日斜不及访龙泉,仰睹峰头乱红绿。
对景行厨泻酒醅,临风万里酣高台。我且歌,君莫哀,元规朝市多尘埃,城外名山谁看来。
花香日暖透妆楼。晓烟收。巧梳头。赢得偷闲,联袂荡兰舟。
最爱湖山新翠霭,吟好句,漫凝眸。
莺声呖呖柳丝柔。泛金瓯。兴偏幽。为借韶华,瞬息去难留。
还向花前寻韵事,弹一曲,古梁州。
地列东西势,庄分四五围。浚圳将水导,编甲以戈推。
兔窟营空狡,鱼鳞册易知。普天皆食德,诡寄亦何为。
香堤繫兰棹,应怜蒹葭老。陌上一伞青,翩扬去远道。
自从马上苦思卿,一个穷家两手擎。少米无柴休懊恼,大男小女好看成。
恩深夫妇情何极,道合君臣义更明。早晚太平遂归计,连杯共饮话离情。
漠漠江天黯黯云,晚风吹雪正纷纷。
笼寒已禁猿争语,傍夕空教雁失群。
影带楚兰看不见,声连湘竹听还闻。
太平未必堪成瑞,一向谁怜好似君。
爱国忠君千首诗,知君真把少陵师。渡河擘海寻常事,妒杀江南钱受之。
古寺来投宿,云岩第几层。
有诗堪供佛,无事且依僧。
小阁泉喧枕,修廓雨暗灯。
好峰看未足,梦绕碧崚嶒。