叶减秋无几,流深月不难。沙星疏欲活,霜火湿争残。
天水群情定,禽鱼积气安。病身多闭户,惭负此光寒。
身行沙岸曲,隐见远人村。
初罢桃溪雨,寒山响翠繁。
薄云凝遐思,微风吹古原。
登稼已云乐,欣欣田父言。
予心亦何事,访旧试寻源。
秋来几度送游人,黄叶丹枫把酒频。不似今朝分手处,断肠回首万重云。
寥寥宇宙间,咄咄古今裹。游者可为纶,飞者可矰矢。
至若乘风云,犹龙有老子。商周几阅代,柱下寄藏史。
西归为谁来,独为关尹喜。将与溟涬游,道德落陈纸。
上下五千言,字字抉玄秘。无名天地根,尔乃是道纪。
虚心与实腹,剌剌含至理。知雄以守雌,涉世混尘滓。
玄同究旨归,守朴而已矣。世衰朴亦散,大道久沦弃。
纷纷知巧场,窍凿浑沌毁。战争蜗角名,攘夺蝇头利。
嗟哉彼世愚,劳扰何时止。焦灼膏火中,长生安可冀。
如何得长生,试请问李耳。此老意云何,不过静者是。
吾翁尚玄默,不共世俗靡。便腹贮大真,冲虑契玄旨。
与物忘町畦,出口泯臧否。息机娱林泉,厌喧避城市。
岸帻南山云,濯足矶头水。客来一杯酒,客去仍隐几。
醉乡并梦境,此外皆尘秕。全生得要术,汗漫托无始。
人拟葛天民,我曰有道器。青牛西去后,黄老恣麈尾。
无心合道真,千古如翁几。倘逢皓发人,关尹若舟起。
欣睹玳筵开,东来佳气紫。
榕叶梅花岭路长,皇华持节昼还乡。此行不似并州使,怅望孤云隔太行。
自昔中原歌有菽,教诲尔子期式谷。元亮虽有五男儿,衔杯委运拟恸哭。
余初鞠子苦艰辛,年近半百始诞育。壮儿孱弱且多疾,爱养娇痴徒碌碌。
目今年垂十九龄,胸次茫然真朴
遗荣涉林丘,扪萝弭朝节。回眺林薄外,瀑流撼玉轶。
天高山气清,野静夕霏彻。忽见双飞龙,下饮寒潭洌。
水雾腾紫虹,石鲸势怒抉。初疑河汉倾,又似浑沌泄。
灵源莽何穷,素练天所揭。仙翁碧玉笙,鹤驭振㵳泬。
我欲从之游,风烟坐羁屑。缅邈怀孤高,幽意不可掇。
啄残朱果叶成阴,帘影重重午梦沉。一自云旗王母下,恨烟颦雨到如今。
不徒而舆舍小舸,人肩上上山之左。秋风吹草草益深,崔巍石戴土坎坷。
坎坷之土没深草,茇草如割草行果。土高土低乱行脚,十余脚互草中跛。
苦寻芳菲愁靃靡,强逐町疃耐堀堁。一峰才下一峰上,半趾刚平半趾颇。
虽喜孤松作前导,每疑碎砾其中叵。我乎定志游在斯,塞翁冉{阝知}福与祸。
三天都降九子陟,无路吾游无不可。今朝小试左股夷,何客肯为前足裹。
忽焉土中出数石,张牙啮人跃不堕。僧来指之过此閒,高阁当空见灵璅。
我远见阁近不见,喜若捕蛇得珠颗。大呼仆夫齐足力,转眼翠云亭著我。
琳琅四壁照眼读,刻画端庄间娿娜。人来人去言空堂,水后水前送侧柁。
即看河边山下路,一线蚰蜒平以妥。我入险来出必易,顷刻冰心息观火。
眼中敬亭已落手,且乞蒲团此兀坐。
再寻招隐地,重会息心期。樵客问归日,山僧记别时。
野云阴远甸,秋雨涨前陂。勿谓探形胜,吾今不好奇。