陵山雨过菌迸生,故人茹薇配作羹。飞车速将及退食,香夺檀炷光玉莹。
半生槃涧餍此味,老顾拜惠如尝新。我如禅诵子守塔,每饭无著思天亲。
烹鱼溉釜付忾叹,斋素自养心源清。手栽松桧正愁槁,破晓膏沐都向荣。
髯乎一饱对嫩旭,野芹信美何由陈!
水树围庵绿几层,阴中敲户昼登登。
十年重到犹为客,半日才闲且访僧。
旧履尘生趺后席,乱幡风纮供余灯。
高斋对作忘言坐,此事堪怜汝亦能。
西郊莽迢递,川树凝烟景。
雨过落红蕖,斜阳半江冷。
蝉鸣山欲暗,雁去天逾永。
孤客对萧条,应知镜中影。
薄伽梵相含空虚,化人分段同璠璵。
尔来示灭二千岁,真骨万里传中区。
钱塘有尼号法照,得自禁掖藏金铺。
欲因此胜高构阁,假设象似开群愚。
偶从好事至霅上,持出瞻玩相欢娱。
灵牙宝色玉不如,上有无数光明珠。
庄严一一出御帑,蜿蜒绣袋荣砗磲。
是时宾客尽上士,回向已登十地初。
殷勤称赞出软语。坐人顾眄惊俗污。
因悲人生信如梦,浪逐声劫霜鬓须。
一源清净谁复无,枉入诸趋更崎岖。
愿因今日诣真际,古松白日常萧疏。
乃知金仙妙难测,余润普及沾凡枯。
况复老尺亦才辩,朱甍碧凡非难图。
行看迢嶢倚青嶂,翁妪颂说倾三吴。
龙德中,元气昌,天王一统开八荒。
十又一叶治久长,前年白雉来越裳。
中国圣明日重光,仁声极沓动嘉祥。
乌桓部族号佛郎,实生天马龙文章。
玉台启,阊阖张,愿为苍龙驾东皇。
瑶池八骏有若亡,白云谣曲成荒唐。
有元皇帝不下堂,瑶母万寿来称觞。
属车九九和鸾锵,大驾或驻和林乡。
后车猎俟非陈仓,帝乘白马抚八方。
调风雨,和阴阳。
泰阶砥平玉烛明,太平有典郊乐扬。
尚见荣河出图像,麒麟凤鸟纷来翔。
绡帏高廓,华燄辉荧。眷连嘉友,据于中庭。兴仰天文,炳月回星。
流睇神简,抗衷仙灵。盌操芳实,壶挹兰醽。忘情宿鸟,观理飞萤。
纳气扬歌,笙箫閒声。丽襟绚带,疏发纡缨。矩从心欲,雅繇志成。
乐以境通,大善无名。
皇祖卜世久,所遗谁最忠。先帝升鼎湖,数子攀厥龙。
殉死乃无穴,号呼而且从。鼎缺于磨室,京畿置南邦。
多见以不怪,弃之如转蓬。家衮奋海隅,树帜思得朋。
力尽躯以捐,愤怨塞苍穹。呜呼复呜呼,岂惟汉义公。
倚蓬小立拂征衣,沙上渔翁理钓丝。
举世更谁闲似我,只今何事未如伊。
莫将水动疑天动,且道舟移是岸移。
家在神霄归未得,钓周钓汉笑人痴。
急管清弄频,舞衣才揽结。含情独摇手,双袖参差列。
騕褭柳牵丝,炫转风回雪。凝眄娇不移,往往度繁节。
百二昌期见戊申,神孙圣祖两王春。抚绥无外乾坤旧,洗濯重光日月新。
一代讴歌还属启,百年礼乐定先秦。明良千古今朝事,大老何当起海滨。