浮云吐寒月,馀霰清夜气。
萧条广文直,冷冽久不寐。
所欣同心友,谈笑亦来塈。
高步南楼阴,清风散馀醉。
仰看星斗移,俯念岁时逝。
兹曹寡吏责,疏拙得所庇。
幸君数来临,共作苦吟计。
人去红尘息,林幽晚意清。秋阳红旆乱,夕霭翠绅横。
新月淡无色,微风寒有声。此吟犹未竟,城吏已严更。
每说远公栖隐处,乱云□歌石难通。
不是樵夫相指引,无云得到此山中。
月从东海出,冷照玉门关。
征人家万里,梦向月中还。
金闺亦有梦,却行玉关道。
道路不相知,思深各衰老。
胡笳吹哀怨多,奈此关山明月何。
终宵迸泪如金波。
苍莽势连空,跻攀径绝踪。
乱峰排似战,片石响於钟。
鸟语春云密,龙归暮雨重。
下观群岫小,始觉此为宗。
病来酒力未能加,易觉衰容染绛霞。团扇凉风吾欲睡,不劳频看石榴花。
赋罢清都白玉楼,不知何事复阎浮。
琴弹十二栏杆月,酒洗三千世界秋。
绛阙瑶台知有路,空青水碧若为求。
紫皇早晚怜孤愤,背土凌虚上去休。
屋宅才蜗大,身躯与蚓般。楚王吞不得,敕赐鹭鸶餐。
天台山头梅花时,天台仙人去不归。
晓猿夜鹤不堪听,丹井药炉何所依。
老竹数竿濒碧涧,寒鸦几点饯斜晖。
幽人无限萦心事,未得工夫隐翠微。
一瓯之闽古无诸,山奇水透真画图。
霍童山在闽之隅,天下第一神仙都。
神仙渺茫不可见,桑田沧海几迁变。
三山崒嵂青至今,堪嗟山下人如燕。
螺女江头十万家,西湖十里碧莲花。
满城和气浓於酒,一天雨露饶桑麻。
东有鼓山榴花谷,南有方山小王屋。
王霸炼药怡山西,老任跨鹤升山北。
距城以东七里余,丹崖翠壁凌太虚。
天閟地藏一蓬壶,神刓鬼划画不如。
种橘仙人来瑞世,况是籛翁其后裔。
苍松筋骨鹤精神,谓之觉非老居士。
居士少时观此山,便拟归隐乎其间。
及其赋罢归去来,此山尚锁青烟寒。
平生使节半天下,秋霜夏日大声价。
咄哉富贵非吾愿,何似归来一茅舍。
百丁持钁薙荆榛,寒岩怪石翠峥嵘。
奇花异草不知名,地灵夜泣猿鸟惊。
天然一石大如廪,裂开发露五云锦。
满地璀璨黄金沙,地下掘出玄玉枕。
度其广袤筑屠苏,鳷鹊峭耸鸳鸯铺。
人来山下抬头看,直疑上有神仙居。
夜静星辰挂朱桷,万丈华表立双鹤。
山童指向游山人,高处更有兼山阁。
阁边数石罗翠屏,倚崖建一介隐亭。
一登云外忽舒啸,醉归小山风月清。
双石削成闢紫户,犹胜武夷石门坞。
一石挽仰状如龟,一石跨蹲露如虎。
岩头千尺炼丹台,银泥丹砂朱草堆。
台上凿开四小涔,不见炉鼎空寒灰。
石眼有泉迸山腹,可成一池足鸦浴。
千山万山翠打围,稻田万顷如棋局。
於中突出五石岩,紫云苍雾缠松杉。
吾疑闽中四五辈,向者曾此话同参。
粉墙围住万竿竹,白凤飞来枝外宿。
山前山后多麋鹿,疎栽兰蕙密栽菊。
何年种此千树梅,满山雪色白皑皑。
晚来山风扫落英,五色虹霓明绿苔。
隔林髣髴闻机杼,人家知在云深处。
何处招提最近傍,早暮送钟斋送鼓。
凫汀鹤渚白苹洲,小溪流水横断桥。
画出一派潇湘秋,万家秋色人渔樵。
长江浩浩数千里,浪花喷薄蛟龙起。
叶叶扁舟古渡头,目力所至海门止。
仆家本住青城边,去此迢迢路八千。
对面窣堵高插天,恍惊天柱落樽前。
觉非居士高且洁,时把黄庭玩岁月。
丹山碧水我楼观,苍椿翠桧我幢节。
客来到此蛰仙菴,披蒙茸兮登巉岩。
龙盘虎踞甚形胜,大江以东斗以南。
酒空核尽人亦醉,眼花浑不醒天地。
壁间醉墨正淋漓,夕阳已挂青山外。