旧时书屋长为主,手种青松间石根。卧拥白云春下榻,到随寒月夜开门。
风霜阅历无年岁,樽酒过逢有子孙。闻说大夫封已贵,故枝新叶总沾恩。
曾劳诗卷付苍头,一笑空囊竟莫收。忘事师丹犹少壮,致书殷羡敢沉浮。
误惊神物空中化,却愧明珠暗里投。已向荒祠留素壁,重来须待碧山秋。
一身竟无托,远与孤蓬征。千里失所依,复将落叶并。
中途偶良朋,问我将何行。欲献济时策,此心谁见明。
君王制六合,海塞无交兵。壮士伏草间,沉忧乱纵横。
飘飘不得意,昨发南都城。紫燕枥下嘶,青萍匣中鸣。
投躯寄天下,长啸寻豪英。耻学琅琊人,龙蟠事躬耕。
富贵吾自取,建功及春荣。我愿执尔手,尔方达我情。
相知同一己,岂惟弟与兄。抱子弄白云,琴歌发清声。
临别意难尽,各希存令名。
相逢忽漫路岐临,相送停舟酒重斟。目引海云飞处尽,心随潮水渡时深。
芳洲总惜人迟暮,花县那堪岁载阴。李白从来稀下泪,问君何事独沾襟。
二月春深煖未回,花时犹未见花开。宸游唐后浑嫌晚,怪得传教内使催。
兄弟逢时早策勋,人言柱下有机云。清宵为问华亭鹤,瘴岭骢还几度闻。
振策凌霄上,留筵拂石开。峰悬疑削出,崖断似飞来。
云气晴交雨,涛声昼引雷。危梁倘可度,扶醉隔溪回。
归来学士隐城西,旷览人间万物齐。玉笈早探玄诀秘,银鱼已遂碧山栖。
同僧莲社经春入,与客花岩竟日跻。卧病检方无上药,倘逢石髓幸相携。
胡马来,饮淮浦。
春燕归,巢江树。
石头城,立不住。
狼居胥,在何处?耕问奴,织问婢,谁遣书生论兵事?万
里长城元自弃,生不逢檀道济。
墨染娇姿浅绛勺,画中亦足赏青春。长安醉客靴为祟,去踏沉香亭上尘。