群雀下啄泥,仰唤竹间侣。竹亦有嘉实,若为相赠许。
三门横峻滩,六刺走波澜。石惊虎伏起,水状龙萦盘。
何惭七里濑,使我欲垂竿。
青壁双尖长剑倚,博山突兀晴烟紫。
槐里先生醉欲醒,丫山道人定初起。
摩挲两眼看飞虹,猛悟此身如此水。
昆仑绝顶有真瀑,倒泻生肥玉池裹。
淙淙夜半漱白石,十二琼楼浸清泚。
是中有味人不知,白练银河较形似。
白龙飞出翠云堆,不见源头只见来。
势有盛衰惟视雨,声无高下尺成雷。
谁教河鼓翻将落,我欲阳侯挽取回。
东陌西阡分港去,丰年入眼稻花开。
停骖邺下忆当时,一夕论文识面迟。别后春花谁共赋,望中秋雁漫相思。
青山自合陶潜醉,白首才逢鲍叔知。騄駬故怜筋力远,凤凰宁恃羽毛奇。
独嗟岁月疏书札,偶向风尘倒接罹。古剑通灵堪自佩,明珠投暗岂无疑。
天南旧侣同怀抱,海内词人各路岐。莫道云霞多变幻,建安风雅定吾师。
凌霜走马心独雄,囊底不嗟金错空。故事还应问楚老,狂歌聊复随巴童。
黄牛峡出晓帆外,白帝城开春树中。宪府听君一说剑,当樽寒色来天风。
青竹竿头一钓丝,高风应与子陵期。夜深醉卧秋江上,梦绕芦花明月知。
浮云吐寒月,馀霰清夜气。
萧条广文直,冷冽久不寐。
所欣同心友,谈笑亦来塈。
高步南楼阴,清风散馀醉。
仰看星斗移,俯念岁时逝。
兹曹寡吏责,疏拙得所庇。
幸君数来临,共作苦吟计。
每说远公栖隐处,乱云□歌石难通。
不是樵夫相指引,无云得到此山中。
病来酒力未能加,易觉衰容染绛霞。团扇凉风吾欲睡,不劳频看石榴花。