视舌知柔在,论心觉汝良。动摇勤吐哺,疏豁厌糟糠。
未老何嗟及,无儿重此伤。平生恩义在,诸妾共沾裳。
依依白门柳,袅袅柔条芳。藏乌犹未稳,便解绾愁肠。
侬有博山炉,欢为沈水香。灰冷气长馥,绣帐七宝床。
新亭别离客,江宁故旧乡。愿随枯杨老,莫作飘花狂。
春水绿堪染,春花红欲然。月华金涣漾,夜气玉暄妍。
交绕回文锦,联笼飞步仙。赏心逢美景,欢娱正妙年。
谁遣西来负岳云,自由归去竟何因。山龛薜荔应残雪,
江寺玫瑰又度春。早岁便师无学士,临年却作有为人。
何妨夜醮时相忆,伴醉佯狂笑老身。
社莲惭与幕莲同,岳寺萧条俭府雄。冷淡独开香火里,
殷妍行列绮罗中。秋加玉露何伤白,夜醉金缸不那红。
闲忆遗民此心地,一般无染喻真空。
翼翼黄雀,集彼榛柯。上有鸷鸟,下有虞罗。低飞不可,高飞奈何。
曷不去此,野田有禾。鹏雏摇摇,隼则制之。兔罝纤纤,鸿则罹之。
龙潜在渊,可以全身。壤蠖不屈,何以引伸。朱凤威垂,稠羽是依。
鸱枭化之,矰弋安施。
取友天下半,今得方子焉。为官不受羁,修身将到仙。
叶县王子乔,勾漏葛稚川。明年适百粤,期子罗浮巅。
黄河水尽蛟龙驯,桃源沙飞愁杀人。东方乱后再反覆,忆昔过此增烦辛。
扁舟困顿不得携,贼壕只在河东西。路官邑子微服走,大屋高门狨獍啼。
到今事定还是非,请问流民归未归。
万里金微道,防秋世不同。
秦城时借寇,汉女岁和戎。
落日吹《杨柳》,沙场恨未穷。
莫收张掖北,复失酒泉东。
天子遑推毂,将军誓挂弓。
黄金装雁辔,白璧饰蛇。
霸气天山雪,边声瀚海风。
死生惟义激,部曲总骁雄。
羌笛回青草,燕歌感白虹。
营开月晕破,战胜贺兰空。
直捣阏氏北,横行沙塞中。
始知魏绛怯,岂说贰师功。
洗甲蒲昌海,扬兵苜蓿峰。
驰归大宛马,一一渥洼龙。
赐邑连京雒,图形列上公。
男儿雪国耻,不在藁街封。
东海有一士,被服云锦裳。饥餐炎洲霞,渴吸瑶池浆。
鹤驭何翩翩,九垓一相羊。朝发岗䍚野,夕憩沈默乡。
眷言与汗漫,抗臂穷洪荒。九州虽云大,视之如室堂。
纷纷尺蠖徒,看彼鸿鹄翔。
翩翩并命鸟,步步相谐悦。中道忽分散,鸣诉哀以切。
有生谅同欢,有死愿同穴。众雏羽翼短,讵忍两诀绝。
兰芳不如桂,荼苦不如檗。妾身未能亡,恶此中衰歇。
双星下洞房,流景何光洁。照见君衣裳,不见君颜色。
重泉眷有期,海水亦有竭。巍巍苍梧山,竹泪无时灭。