今夜乌栖向何处,哑哑飞绕深宫树。宫中美人醉不醒,空劳尔乌啼到明。
四明号狂客,紫宫遇谪仙。解龟得酒后,骑马似乘船。
古道夕阳平,衔西送客程。客程无止息,明月复东迎。
家犹千里望,客动四时心。白云迷马首,岐路转荒沉。
慇勤贵溪长,归程巧相禁。令我舍周道,反从他径寻。
我无穷途泪,尔昧指南针。当年问津者,亦受耦耕侵。
彼惟避世侣,未必附缨簪。去去何足讶,松竹自有林。
松风甚幽远,竹露颇清深。生刍在空谷,宁殊玉与金。
我驹我自策,不用劳尔音。
山川望吴越,风雨到金陵。佳丽宁销歇,豪华几代兴。
江云开晓霁,岭树入秋澄。天府元堪据,皇都旧所仍。
凤凰真气绕,鳷鹊瑞烟腾。吴苑花如锦,秦淮酒似渑。
六朝功未一,千里志先矜。结绮歌声续,临春乐事增。
龙蟠天自险,虎踞地堪乘。霸业如川逝,王图与日升。
高皇秉神武,真主协英称。汉帝为天授,胡元自土崩。
安攘随近远,三五直咸登。卜洛符周历,两都业并弘。
有美生人杰,由来积德门。汉朝丞相系,梁日帝王孙。
蕴藉为郎久,魁梧秉哲尊。词华倾后辈,风雅蔼孤鶱.
宅相荣姻戚,儿童惠讨论。见知真自幼,谋拙丑诸昆。
漂荡云天阔,沈埋日月奔。致君时已晚,怀古意空存。
中散山阳锻,愚公野谷村。宁纡长者辙,归老任乾坤。
清晨蒙菜把,常荷地主恩。守者愆实数,略有其名存。
苦苣刺如针,马齿叶亦繁。青青嘉蔬色,埋没在中园。
园吏未足怪,世事固堪论。呜呼战伐久,荆棘暗长原。
乃知苦苣辈,倾夺蕙草根。小人塞道路,为态何喧喧。
又如马齿盛,气拥葵荏昏。点染不易虞,丝麻杂罗纨。
一经器物内,永挂粗刺痕。志士采紫芝,放歌避戎轩。
畦丁负笼至,感动百虑端。
向夕阳燄息,赤道收热风。高台旷登眺,疏星缀圆穹。
团团海上月,涌出东山东。山海浩一色,凉波碧濛濛。
光华变云气,缤纷间青红。坐对开心颜,不辞清尊空。
谁家双玉笛,吹月高城中。同唱苏仙词,旷代情为钟。
栖乌若相答,哑哑啼烟丛。把酒怀古人,今月仍古同。
下界劫尘灰,不到广寒宫。欲归访嫦娥,安得桥如虹!
醉看群宾散,斜月西岩钟。
过江诸老尽风流,煞有佳娱竟未酬。杯滑酿成千古恨,角寒吹老一城秋。
蟹初上簖诗仍隽,燕已还家客自愁。渔父不知兴废事,月明多在荻花洲。
小谢曾临郡,山应自识诗。
空余春草梦,无复敬亭碑。
暝色如相觅,秋云不受吹。
买鱼寻宿处,烟水有茅茨。