关云擳吹沙黄,瑶华拂剑春风香。
鹅黄浅泛玻璃光,越妓舞衫《金缕》长。
江津白白黄湾月,神鱼撇波龟甲裂。
湘娥凝绿染春衣,踏踏青云郎马归。
廷评一石了狱事,谪仙一斗百篇诗。
君才盘盘压今古,肯使英名夸昔时。
濁醪妙理清有圣,此意岂复达士疑。
我惭鼷腹怯鲸量,咄咄隐几成书痴。
昔人已乘白云去,此地空余黄鹤楼。
黄鹤一去不复返,白云千载空悠悠。
晴川历历汉阳树,芳草萋萋鹦鹉洲。
日暮乡关何处是,烟波江上使人愁。
举世谁能与事期,解携多是正欢时。人间不遣有名利,
陌上始应无别离。晚渡待船愁立久,乱山投店独行迟。
我今漂泊还如此,江剑相逢亦未知。
昔闻从军苦,今见从军乐。从军岂真乐,毋乃为残虐。
我有灶下媪,全家住近洛。饭罢袖手閒,为我谈厓略。
昨有潼关兵,新调来襄鄂。入市逢酒肆,牛羊恣大嚼。
撒手出门去,佣保还诺诺。乘醉过青楼,应声奏箫籥。
幸蒙垂爱怜,临行簪珥攫。一夕报贼来,远近惊风鹤。
彼闻翻大喜,距踊如雀跃。沿途有村店,藉口制草屩。
毫无造物仁,俨同敝赋索。一人不如意,千百横刀槊。
民也告之官,县官惊以愕。投刺谒主帅,主帅殊落寞。
身家与性命,畴不儿郎托。似此区区者,九牛一毛灼。
掉头更不言,反是县官错。翌日拔队行,所在苦摽掠。
有马不刍秣,十匹百匹捉。有兵不肩荷,前车后车缚。
时或值商贾,搜求罄其橐。鞭夫如鞭狗,弹人如弹鹊。
一事稍阻挠,首级立时落。一级银二钱,请赏向戎幕。
娇姹谁家女,亦既成婚约。宁馨谁家儿,绕项金锁钥。
女驮马上去,男系民前铎。夫婿蹑迹追,爷娘望尘扑。
看看十里外,日已西山薄。明早见积骸,狼藉填沟壑。
家人哭之恸,捶胸更拊膊。保正为报营,营中方饮酌。
粉黛排屏风,珠宝堆山岳。开口未及说,身已贯木索。
裍置大旗边,自分死锋锷。倏见缚鸡来,认得羽毛驳。
今供役盘飧,昨食我稻穛。须臾兵尽醉,相邀纵六博。
卢雉信口呼,金钱信手摸。想见傥来物,源源不一涸。
乘间逃生归,思欲主帅吁。相距三百里,程途数日隔。
男儿生胡为,恨不兵籍著。呜呼彼军人,此孽何可作。
亦既客欺主,又复强凌弱。我闻湘泽间,近亦风声恶。
岂无儿在家,岂无女出阁。一旦有兵役,宁能免鼎镬。
天道信难知,作诗叩冥漠。
白骨枕江国,乱馀人更多。斜晖留殿阁,毒雾塞山河。
嘹唳苻坚鹤,凄凉索靖驼。微躯免锋镝,浑逐浪花过。
卖酒垆前板桥东,故人昔日居其中。不觉仍寻旧时路,横门钥断蜘蛛缝。
荒巷蛇蟠百草满,桃花寂寞难为容。我来袖手疑未停,苦竹丛间闻笑声。
屋梁月已冷,向见南山影。野鬼吟人诗,忽然发深省。
高楼眺平楚,江树何沈沈。茅屋互鳞比,烟霭一以深。
青骢识归路,黄鹂弄好音。朅来写怀抱,举目悲登临。
蘅芜渺天末,桃李乱云浔。韶华易逝羽,奄忽不可寻。
俯仰感今昔,悠悠千古心。回首妆台畔,花落罥瑶琴。
飞絮红英舞夕阳,江干送别折垂杨。家山亲友如相问,漫道旅人忘故乡。
黄鹤高楼迹已芜,谁传景象入斯图。仙人一去世莫识,黄鹤不来谁为呼。
鄂渚春回湘树匝,洞庭云尽楚山孤。题诗独羡崔夫子,对景思乡信不无。