红炉轻拨护春寒,一卷《骚经》读未阑。夜永不知明月上,瞥惊梅影到阑干。
白发别良苦,金杯酌莫迟。蜉蝣看世事,松柏问襟期。
向子徐游岳,柴桑待解龟。高秋桂花发,万里讯南枝。
湖上见秋色,旷然如尔怀。岂惟欢陇亩,兼亦外形骸。
待月归山寺,弹琴坐暝斋。布衣闲自贵,何用谒天阶。
情人取次几淹留,别后南州与北州。月色为怜今夜客,
砧声那似去年秋。欲除豺虎论三略,莫对云山咏四愁。
亲故相逢且借问,古来无种是王侯。
青草湖中月正圆,
巴陵渔父棹歌连。
钓车子,橛头船,
乐在风波不用仙。
松江蟹舍主人欢,
菰饭莼羹亦共餐。
枫叶落,荻花干,
醉宿渔舟不觉寒。
钓台渔父褐为裘,
两两三三舴艋舟。
能纵棹,惯乘流,
长江白浪不曾忧。
霅(zhà)溪湾里钓鱼翁,舴艋为家西复东。
江上雪,浦(pǔ)边风,笑着荷衣不叹穷。
霅溪湾里一钓鱼为生的渔翁,舴艋小舟做家一会向西一会向东。
江上的白雪,水滨的清风陪伴,面带笑容,身着荷叶做的衣服并不感觉自己贫穷。
渔父:一名“渔歌子”。霅溪:水名,在今浙江。
浦:水边、岸边。荷衣:用荷叶编成的衣。此处指隐士的衣服。
江亭远树残霞(xiá),淡烟芳草平沙。绿柳阴中系马。夕阳西下,水村山郭(guō)人家。
江边的亭子,背衬着天际的残霞和树木。平坦的沙岸上芳草簇簇,弥漫着淡淡的烟雾。行人跳下马来,把坐骑在杨柳荫中拴住。夕阳西下,近水近山,各有村庄和人家的居屋。
残霞:指的是残馀的晚霞。水村山郭:水边的村庄,靠近山的城镇。
东山美周公,千载邈遗音。
槃槃谢家安,陈迹犹可寻。
仰睇虞峰高,俯挹娥涛深。
伟人不可作,感慨生登临。
典午鼎岌岌,日夕照忠忱。
谈笑沮温谋,尊俎却氐侵。
斯民免为鱼,清风濯鬴鬵。
抚筝疑未释,西州复沾衿。
紫囊皆少年,秉钺扫云阴。
茂绩世茅土,有孙亦璆琳。
祚移卯金刀,志士皆噎喑。
曷不效靖节,种菊遁幽林。
既縻无嘉爵,空怀子房心。
鸿鸣九霄远,雉翳嗟珍禽。
行藏异危逊,览古得良箴。
吾游几入越,独欠隮崯岑。
晋士岂清谈,底柱几江浔。
翠屏倚空碧,浮云更古今。
永言广武叹,谁续洛生吟。