天以晶华累尔形,千夫斂锷可曾停。
世间有器蒙鲜节,林下无辜受割刑。
斫坏孙枝难老大,摧残去榦易凋零。
退思禹贡周征日,未必如今税不征。
襄阳才子得声多,四海皆传古镜歌。乐府正声三百首,梨园新入教青娥。
试逐微风远,聊随夏叶繁。轻飞避楚雀,饮露入吴园。
流音绕丛藿,馀响切高轩。借问边城客,伤情宁可言。
倚楼高望极,展转念前途。晚叶红残楚,秋江碧入吴。云中来雁急,天末去帆孤。明月谁同我,悠悠上帝都。
秋寒万玉倚云青,青入君山白凤翎。偷得云和千载曲,夜深吹与老龙听。
我行洞庭野,言瞻祝融岫。乾坤再混辟,惨澹干戈后。
破艇渡清湘,四望无耕耨。村屋尽毁余,蒿莱殖禽兽。
沙边三闾庙,无人垂橘柚。山鬼护幽忠,仿佛存遗构。
当时贼献祸,刲劓遍老幼。顷诧湘艇人,拳臂缺其右。
独手抗一舟,悍勇亦难又。路长仆夫瘁,迫暮巾车逗。
依然等七尺,胡令肩驰骤。念兹每战战,德凉惧颠仆。
巴南驿罢最,处处悬空厩。卒三代马一,甘心贱骨肉。
哑笑畜翻贵,漫忝五行秀。南方土性湿,皇天复时漏。
踉跄日半百,但觅孤烟僦。枵腹晓侵星,腰斧行担糗。
自匪奉役徒,敢与豺虎斗。力微仗药饵,客有青囊副。
堤防祛瘴虫,未惜形骸瘦。忆在金闺内,朝朝手纳袖。
宠骄良自孽,辛劬分焉疚。幸历天地宽,睹闻谢局陋。
南土位正离,物采宜孔富。揽兹裔荒苦,稍悉民瘼透。
圣图乐广大,入版号错绣。本原戒土满,远近法殊守。
横额自前代,更创冀蠲宥。况以勤百粤,诛求到猿狖。
万里运大木,楚材讵即凑。曷怪绥怀地,飘忽长群寇。
人文关区化,剖格宜宏售。庶用奖奔踶,渐摩归辐辏。
长沙迁谪场,亲朋一眉皱。褰帷逾轸星,讶过鸿毛簉。
岂闻衣白客,乞隐烟霞旧。居然斗筲器,旷世典亲遘。
怀中尺一简,至尊御幄授。七十二高峰,奇峻蟠穷宙。
图经第六柱,矻若撑云窦。穹碑篆鸟迹,诘屈不可读。
灵官都岳麓,侐閟栖仁寿。百王礼一致,虔穆承孚祐。
三光益晶辉,八埏息斥堠。修文诎乱萌,太平观俎豆。
惮缩旅灊岑,初知汉武谬。孤孱竭四牡,蹇蹇遑宵昼。
方当诣酃永,严坛朝二后。结束振归策,玉阶效奔奏。
战守雄区语岂夸,小孤东下势蟠蛇。淮西勋业光裴相,皖北衣冠复汉家。
乱后人心犹盗贼,市繁风俗渐浮华。凭高不尽忧天意,急鼓城头起暮笳。
绣帏睡起倚香篝。镜光浮。翠云流。向午恹恹,犹自怯梳头。
廿四番风吹欲尽,花纵好,为谁留。
背人独上最高楼。捲帘钩。黯凝眸。信道垂杨,难系是孤舟。
渺渺关山烟水外,芳草路,织成愁。
万马度关山,关山三尺雪。马尽雪亦乾,沙飞石更裂。
归来三五骑,旌旗映雪灭。不见去时人,空流碛中血。
窗横一水虚檐敞,势压长虹卷白波。静里钟声连十寺,望中岚气涌层阿。
乾坤此地能留醉,今古何人更放歌。倚槛低徊问津处,苍苍春树暮云多。