昔登蒋公门,忽忽五十载。于今见犹子,省记似前代。
庆源得馀波,家范禀性诲。笔下吐雄文,滔滔涌江海。
胸中抱英气,落落等嵩岱。十尝试一二,卓荦已称最。
还朝才几时,何时又补外。河湟复古地,形势壮且大。
册府图籍存,充国城垒在。临洮建都府,节制中机会。
守之扼喉吭,动则攻腹背。西羌辄犯顺,种落异向背。
呼嗟秦雍间,氛祲恐未艾。连年困飞挽,何日贮仓廥。
一病费调养,已甚其可再。绥怀与剪荡,黑白灿利害。
吾君鉴勤远,静制六合内。仁如天地心,万类悉容贷。
不矜灵旗伐,未奏短箫凯。一旦春风来,生意入穷塞。
载瞻将军钺,犹识使者旆。治边信有术,岂徒威克爱。
朝采莲,暮采莲,莲花艳冶莲叶鲜。
花好容颜不常好,叶似罗裙怨秋早。
秋风浩荡吹碧波,绿怨红愁将奈何。
年年采莲逞颜色,采得莲花竟何益。
莲花虽好却无情,夫婿有情常作客。
万里关河归未得,争如池上锦鸳鸯,双去双来到头白。
采莲复采莲,采莲还可怜。
愿比莲花与莲叶,不论生死根相连。
昼静暖风微,帘垂客到稀。
画梁双燕子,不敢傍人飞。
长风送华月,照我庭前树。宿鸟忽惊飞,双双背人去。
远山犹带雪,浅水未生波。花柳无消息,春寒可奈何。
朦朦淡月映窗纱,坐听严城动鼓笳。自是归期难准信,生憎银烛又开花。
晓风吹月下长空,渐觉东窗日影红。寄语邻鸡莫惊觉,家山正在梦魂中。
负重那堪路更赊,行行未得到山家。老妻稚子应相望,回首柴门日欲斜。
垂杨拂地如青丝,轻盈不奈东风吹。马上谁家游侠儿,雕鞍玉勒黄金羁。
张弓放弹如星驰,正中流莺落树枝。众中大笑称绝奇,扬鞭走马当路岐。
忽闻鞦韆笑语嬉,隔墙伫立情如痴。墙里佳人颦黛眉,留情不语知伊谁。
分明相望不相知,恨无羽翼通佳期。夕阳啼鸟催分离,可怜两地空相思。
望极群峰远,行穿一径幽。云从树杪起,水绕竹根流。
酒旆摇村舍,钟声出寺楼。多情林外鸟,巧语答鸣驺。