秋雁集复飞,寒潮明更灭。
日暮风起时,芦子花如雪。
别殿春晴淑气归,晓钟双阙启金扉。彤云送暖垂青琐,白日凌寒转翠微。
弱柳偏随仙仗发,疏梅久恋上林辉。应知圣泽深南亩,更喜年芳入帝畿。
却月升檐外,林溪相映新。鱼蛮沙渚宿,花魄石栏春。
隐几谐诗便,挑镫选梦频。谁能共幽领,还欲问家人。
九日登高庙阁阴,山间犬吠白云深。
清秋空谷寒侵夜,绕屋幽林翠满岑。
佳景随开陶令兴,雅怀犹负远公心。
年来名利都抛却,唯有游观到处寻。
山寒雨点半成雪,石冷泉流旋作冰。
坐至夜分眠不得,荧然欲灭案头灯。
春云秋雨已多时,天女无踪梦破迟。侧帽填词君亦老,画禅谁逮虎头痴。
龙剑埋没狱间久,巨灵昼卫鬼夜守。蛟螭藏,魍魉走,紫焰煌煌射牛斗。
影含秋水刃拂霜,司空照之识早有。丰城发函留其良,千岁纯钩始分首。
龙剑灵,是龙精,莹如鹇尾摇清冰。雄作万里别,雌复千古情。
会当逐风雷,相寻入延平。天遣雷焕儿,佩之大泽滨。
铿然一跃同骏奔,骇浪惊涛白昼昏。始知神物自有偶,千秋万岁肯离群。
驱车出郭门,缁尘迎面扑。引领见西山,顿觉豁心目。
金碧焕楼台,清华足水木。兰若远相望,烟岚围簇簇。
言寻相国园,水塔名久熟。取径御园西,冈峦争起伏。
诘曲度龙潭,一径入松竹。池榭虽荒凉,丘壑尚回复。
架石以为梁,牵藤可补屋。绕砌乱泉鸣,依檐飞鸟宿。
云来万树平,雨过千峰沐。奇石蹲虎头,幽林狎麋鹿。
仙果间名葩,朝暮散清馥。平居爱名胜,如渴思茗粥。
今晨来此间,如画得饱读。无奈世网牵,欲留不可复。
回首谢山灵,何时此卜筑。
烟波不知处,一棹寄江滨。夜火明红叶,秋风长白蘋。
虫声都在水,鸥梦惯依人。日暮多歧路,何劳更问津。
细水围棋石,纤纤手自移。几年离雁荡,万里到天池。
浮玉春风后,小姑烟雨时。它年怀胜绝,魂梦亦清奇。