我生三岁便随宦,龆龀已行天下半。廿龄偕计始离亲,今汝速游未及冠。
寻常不违阿母膝,负笈城南梦辄唤。临行欲语泪满衣,触我春晖肠寸断。
桑蓬有志例割慈,海市神山更壮观。古书新法泱泱风,今日一家孰胡汉?
生成世好不挂眼,言大学疏是吾患。出门攻错慎自求,开卷精华要常玩。
生迟敢望汝成速,及我两人犹老健。荔支熟时海不波,准备年年刮目看。
雪坪生夏寒,奇胜吾斋甲。下临无尽溪,上有太古峡。
崖悬乔木翳,磴近危栏夹。谷响易聚空,江光未迷眨。
苔黏平作簟,薄积凹胜擖。曲几滑可凭,窊尊酽宜呷。
摊书床撤桄,烧茗灰成劫。仙留赌弈枰,天设眠琴匣。
千模从意造,群窞谁爪掐?想当春雨后,侧足奔流狎。
河水泻吕梁,横绝不可闸。洎乎秋月夜,列坐微风洽。
桂子落天坛,馨发那由箑?寂顽见佛性,夷坦息世乏。
鸟飞恋其巢,兽逸宁思柙?醉当卧陶石,游或荷刘锸。
雪坪生夏寒,槃涧盟须歃。
碧涧去年会,与师三两人。今来见题壁,师已是前身。
芰叶迎僧夏,杨花度俗春。空将数行泪,洒遍塔中尘。
逝者何由见,中人未达情。马无生角望,猿有断肠鸣。
去伴投遐徼,来随梦险程。四年巴养育,万里硖回萦。
病是他乡染,魂应远处惊。山魈邪乱逼,沙虱毒潜婴。
母约看宁辨,余慵疗不精。欲寻方次第,俄值疾充盈。
灯火徒相守,香花只浪擎。莲初开月梵,蕣已落朝荣。
魄散云将尽,形全玉尚莹。空垂两行血,深送一枝琼。
秘祝休巫觋,安眠放使令。旧衣和箧施,残药满瓯倾。
乳媪闲于社,医僧婗似酲。悯渠身觉剩,讶佛力难争。
骑竹痴犹子,牵车小外甥。等长迷过影,遥戏误啼声。
涴纸伤馀画,扶床念试行。独留呵面镜,谁弄倚墙筝。
忆昨工言语,怜初妙长成。撩风妒鹦舌,凌露触兰英。
翠凤舆真女,红蕖捧化生。只忧嫌五浊,终恐向三清。
宿恶诸荤味,悬知众物名。环从枯树得,经认宝函盛。
愠怒偏憎数,分张雅爱平。最怜贪栗妹,频救懒书兄。
为占娇饶分,良多眷恋诚。别常回面泣,归定出门迎。
解怪还家晚,长将远信呈。说人偷罪过,要我抱纵横。
腾蹋游江舫,攀缘看乐棚。和蛮歌字拗,学妓舞腰轻。
迢递离荒服,提携到近京。未容夸伎俩,唯恨枉聪明。
往绪心千结,新丝鬓百茎。暗窗风报晓,秋幌雨闻更。
败槿萧疏馆,衰杨破坏城。此中临老泪,仍自哭孩婴。
江响合蛮吹,鸟声谐越吟。
仍收南郭籁,并入大韶音。
纚纚听于耳,徐徐写以琴。
倘犹有作韵,着语付何阴。
归路俯清川,呼奴自刺船。
戏鱼翻晚照,宿鸟入寒烟。
小雨脊脊弄晚晴,饥肠过午自雷鸣。钟声隔岸闻香积,风味令人想曲生。
近报边头新奏捷,独怜江外未休兵。谁能驭此不羁马,纵使脱缰千里行。
情到无聊浅愈深,暂抽书传卜佳音。古人绝少痴于我,举世谁能谅此心。
一自病躯亲药石,终虚俊眼盼泥金。临卬配后天缘改,鸾凤参差直到今。
杰阁护真文,金仙妙大云。风林终日说,露柱一时闻。
谷暖春先到,山高日易曛。经行复宴坐,华雨任缤纷。
寒光垂静夜,皓彩满重城。万国尽分照,谁家无此明。
古槐疏影薄,仙桂动秋声。独有长门里,蛾眉对晓晴。